W ciemnym, mrocznym lesie recenzja

Pochwał nie było końca. Gdzie się nie obejrzałam wszędzie słyszałam pieśni pochwalne na cześć tej debiutantki. Więc sięgnęłam po nią, poszłam za głosem ludu, by przekonać się o fenomenie tejże pisarki. 

Nora próbuje uciec od przeszłości. Wydarzenia sprzed dziesięciu lat odcisnęły widoczne piętno na samotnej pisarce. Pewnego dnia otrzymuje e-maila od dziewczyny, która podaje się za znajomą Clare - najlepszej przyjaciółki Nory z dzieciństwa. W wiadomości jest zaproszenie na wieczór panieński Clare. Nora początkowo nie chce zgodzić się na wyjazd, jednak w końcu przystaje na ten pomysł. Cała zabawa organizowana jest w Szklanym Domu w lesie. Wkrótce dochodzi do wyrafinowanego zabójstwa, a wraz z nimi uczestnicy imprezy stają się ofiarami spisku mordercy.

Nie rozumiem szału na punkcie tej książki. Historia przewidywalna, momentami nużąca. Dopiero mniej więcej w połowie dochodzi do zbrodni. Przez całą akcję czytelnicy są zmuszeni przebrnąć przez popisówy rzekomo dorosłych ludzi, którzy zachowują się gorzej niż naćpane studenciaki. Od samego początku przejrzałam grę autorki, więc zakończenie było dla mnie rozczarowujące. Tylko tyle? Nie wysiliła się Ware i kompletnie nie rozumiem innych dobrych opinii na temat jej powieści.

Kolejną wielką wadą jest moja antypatia w stosunku do bohaterów. Historia pisana jest z perspektywy głównej bohaterki, a ta wiecznie się nad sobą użalała i czasami zachowywała jak obłąkana. Inne kozaki też niczego sobie. Lalunia Clare (panna idealna), stuknięta Flo, dziecinny Tom, wkurzająca Nina z nie wyparzonym jęzorem.. można wiele wymieniać.
Dużą zaletą jest prosty język jakim posługuje się Ruth Ware. Przez co powieść szybko się czyta i łatwo do głowy wpadają szczegóły.