Dziedziczka recenzja

Bardzo przyjemna, lekka książka początkuje serię sagi Rodzina Donellów. Czytało mi się ją mega szybko i miło spędziłam ten czas. Muszę przyznać, że autorka ma fajny, nieskomplikowany styl, który czytelnicy odbierają bardzo dobrze. Potwierdzeniem jest moja córka czytająca tę książkę przede mną. To ona poleciła mi tę różową serię. Fabuła nie jest zawiła, nie męczy i nie przynudza. Wątki są dynamiczne, ciekawe a sceny erotyczne dodają pikanterii i pobudzają wyobraźnię oraz zmysły. Bohaterowie podobali mi się, nie są stereotypowi i od razu dali się polubić. Muszę przyznać, że jest to wielki plus. Megan nie jest cukierkową, anorektyczną lalką barbie, Normalnie się zachowuje i nie wywyższa, po mimo wielkiego bogactwa i sławy ojca. Jest zakompleksioną, o kobiecych kształtach dziewczyną, z ciętym językiem i krnąbrnym charakterkiem. To jakbym widziała samą siebie. No tylko brakuje mi bogactwa, he, he. Lektura trzyma w napięciu dzięki tajemnicom, które odkrywamy na łamach książki. Cieszę się, że czytałam kolejny tom, bo wiem, że historia wspaniale się rozwija. Czekam zniecierpliwością na nastepny, bo akcja jest rewelacyjna.
Pierwszy tom opisuje moment, gdy Megan pomaga swojej ciężarnej siostrze w przygotowaniach do ślubu i wieczoru panieńskiego. Po mimo bogactwa Kimberly uparła się sama wszystko pozałatwiać z pomocą siostry. W poszukiwaniu różowej limuzyny udają się do salonu samochodowego, w którym dochodzi do niebezpiecznego wypadku. Przez mokrą plamę na posadzce bohaterka upada i uderza głową o płytki. Na chwilę traci świadomość, a gdy odzyskuje przytomność widzi nad sobą przystojnego mężczyznę, który jest właścicielem tego lokalu. Kobieta zabrana jest do szpitala na badania. Następnego dnia wraca do domu i wraca do normalnego życia. Erick nachalnie domaga się spotkania z Megan i nie ukrywa przed nią, że bardzo mu się podoba.
Czy między tą dwójką wybuchnie romans, a może to tylko intryga. Zachęcam do lektury. Nie zajmie Wam długo czytanie, ale na pewno miło spędzicie czas z tą książką.