Pokusa Diabła recenzja

Mój ulubiony krakowski zabójca ewidentnie się nudzi. Spokojne życie w raju z pozoru wydaje się atrakcyjne, jednak ciemna strona Sobańskiego wciąż daje o sobie znać. Tym razem mniej dręczą go koszmary związane z Klarą, która wydaje się, że chwilowo mu odpuściła. Bardziej złowieszcze wydają się wizje z Sonią. Kuba nie może się pozbyć wspomnień o Bestyjeczce – kochance, bratniej duszy i wspólniczce w zbrodni. A do tego jest jeszcze Dona – upiorna blond piękność, która będąc dla Kuba swoistym alibi, również zamienia jego życie w koszmar, bo nie dość, że ogranicza mu swobodę, to jeszcze jest zbyt inteligentna i spostrzegawcza.

Siódme zanurzenie w mrok otaczający Sobańskiego, jest jak mityczne wstąpienie w kolejny krąg piekła Dantego. Wszak krakowski diabeł nie śpi, dla zaspokojenia mrocznych rządz i uciszenia wewnętrznego potwora, dokonuje kolejnych zbrodni. Siódma część idealnie jakoś spasowała mi z siódmym kręgiem dantejskiego piekła, bowiem jak podają źródła, siódmy krąg zasiadają „gwałtownicy wobec bliźnich” – idealne miejsce dla Sobańskiego. Ale jak wiadomo z posłowia, autor przygotowuje ósmą część cyklu o Kubie, więc może jest jeszcze miejsce na to, żeby powstała część dziewiąta zamykająca piekielny krąg diabelskiego psychopaty?

Przeczytawszy niemal cały dorobek literacki Adriana Bednarka ciężko jest znaleźć słowa na opisanie kolejnych wyczynów pisarskich autora, zwłaszcza że nie mogę napisać nic krytycznego. Adrian utrzymuje spójne kreacje bohaterów, wykazuje się niebywałym talentem w tworzeniu nie tylko sylwetek psychopatycznych zabójców, ale również upiornych bohaterek kobiecych, które za każdym razem wzbudzają we mnie mordercze instynkty oraz mistrzowsko nakreśla schematy kolejnych zbrodni. Na pochwałę zasługuje również styl autora, który z książki na książkę charakteryzuje się coraz większą lekkością narracyjną.

Osobiste zastrzeżenia mam jedynie do akcji obserwacyjnej Kuby, prowadzonej z osiedla Albertyńskiego na osiedle Przy Arce. Moim zdaniem to technicznie niemożliwe. Wedle mojej wiedzy i o ile dobrze rozpoznałam bloki wykorzystane w akcji, odległość dzieląca osiedla Albertyńskie i Przy Arce jest zbyt duża, aby działania Kuby, nawet przy użyciu specjalistycznego sprzętu, były tak owocne, jak opisał to autor. Oba osiedla, nie dość, że są od siebie znacznie oddalone, to jeszcze dzieli je dwupasmowa droga, dodatkowo przedzielona linią tramwajową. Ponadto osiedla te nie są naprzeciw siebie, a po skosie, jedno usytuowane przy rondzie gen. Maczka, drugie przy rondzie Kocmyrzowskim. Ronda dzieli kilometr dwupasmówki gen. Andersa. Odpowiedniejszym osiedlem na Kubusiowy reaserch byłoby osiedle Niepodległości, które usytuowane jest vis-a-vis osiedla Przy Arce i również dysponuje wysokimi blokami.

Poza tym więcej grzechów nie znalazłam i spokojnie czekam na kolejną część morderczych wyczynów Sobańskiego, zwłaszcza że na arenie znowu pojawiło się widmo matki Kuby…