Więzy nieba recenzja

Byłam bardzo ciekawa tego drugiego tomu, bo nie powiem, że trochę nie za bardzo podobała mi się końcówka pierwszego. Wszyscy mówili, że jest o innych bohaterach, ale jak się okazuje nie do końca. Historie są powiązane i owszem teoretycznie nie trzeba czytać pierwszego tomu, ale nie wiem czy bym się odnalazła w końcówce drugiego bez jego znajomości.

Historia jest o dziewczynie - Aspasii władającej Żywiołem: powietrzem, która „pracuje” dla okrutnej i bezwzględnej Cyrus, która nie wie, że posiada tak ogromną moc. Skrywa dużo sekretów i ma kilka twarzy.

Mam wrażenie, że tutaj autorka wykorzystała w końcu potencjał w pełni. Mamy wielorakich bohaterów. Od tych których lubimy, czy nawet kochamy, po bezwzględne szumowiny, gdzie na samą myśl o nich robi się niedobrze. Plusem jest sama historia, w której jest wiele emocji. Poprzez gniew, zazdrość do miłości, rodziny i przyjaźni. Na tym jak sam możesz sobie pomóc polegając na innych. Nie musisz nosić ogromnego brzemienia samemu.

Po kolei. Co do świata – mam wrażenie, że tutaj jest on bardziej barwniejszy niż w pierwszej części, samo to jak wytłumaczone zostało niewolnictwo, o którym w poprzednim tomie nie ma zbyt dużo. Jak wygląda sam system, kto jest czemu winien, kto za tym stoi i jak trzeba się natrudzić, aby kilka osób uratować, a przynajmniej dać im wolność, o której nie jeden marzy. Co do magii, mam wrażenie, że na powietrze tak jak i wody w poprzednim tomie autorka miała o wiele lepszy pomysł niż co do samej ziemi wokół której toczyła się poprzednia historia. Tutaj bardziej się skupia na samym prześladowaniu Żywiołów, na tym jak można wykorzystać ich moc, jak jest ona różnoraka, jaki ma na nich wpływ i jak jeden Żywioł działa na inny i co potrafią zrobić kiedy się je połączy. Autorka rozbudowała sam system magii w niezwykłe zjawisko i mam wrażenie, że to nie koniec nowości z nimi związanych, ale to pewnie w kolejnych częściach. Bohaterzy w tej części też mam wrażenie, że są bardziej wyraziści, te konwersacje, problemy są podobne, ale jakoś tak więcej w tym wszystkim emocji, można było się z nimi bardziej zżyć i to nie tylko z tymi głównymi.

Podsumowując, drugi tom jest o wiele lepszy, historia niezwykle ciekawa i czyta się ją na jednym wdechu. Końcówka dużo lepsza niż w pierwszej części i zostawia czytelnika z dużym niedosytem i smakiem na więcej. Także, kiedy kolejny tom?