Więzy nieba recenzja

„Pęd powietrza zatrzepotał ubraniem, rozwiał długie, ciężkie sploty moich włosów. Byłam niezwyciężoną panią nieba i powietrza. Nikt nie śmiał mi rzucić wyzwania, zranić mnie czy uwięzić”.

Była Ziemia, czas na Powietrze…

Aspasia długie lata żyła jako niewolnica pod jarzmem Cyrus jednej z największych handlarek niewolników w imperium. Przez ten cały czas nie opuszcza ją nadzieja, że uda jej się znaleźć rodzeństwo, z którym została niegdyś rozdzielona. W tym celu wspina się po szczeblach niewolniczej kariery, a kiedy w końcu udaje jej się zostać kapitan na własnym statku i zebrać lojalną załogę pełną żywiołów wie, że jej szanse na połączenie z rodziną znacznie wzrastają. Tylko czy uda jej ich znaleźć, zanim zrobi to Cyrus?

„Więzy nieba” to drugi tom serii „Żywioły” autorstwa A.C. Gaughen. Pierwszy tom, czyli „Berło Ziemi” oceniłam dość wysoko i do dziś nie zmieniam swojej opinii. Po tę kontynuację sięgnęłam, więc z podekscytowaniem licząc, że będzie to coś równie mocnego. Nie zawiodłam się. Nie jest to co prawda bezpośrednia kontynuacja wydarzeń z poprzedniej części, gdyż opowiada o losach innych bohaterów i skupia się głównie na postaci Aspasi, która włada żywiołem powietrza, a jej umiejętności są niezwykle potężne.

Oczywiście ta książka nie jest piękna jedynie z okładki. Cała fabuła przepełniona jest akcją, której wątki niezwykle pochłaniają. Są intrygujące nawet w momentach, kiedy akcja nie gna w zawrotnym tempie. Dzieje się tutaj naprawdę dużo, a do tego ten morski klimat jest po prostu cudowny i nastrojowy.

Co się zaś tyczy bohaterów uważam, że są zdecydowanie lepiej wykreowani niż w poprzednim tomie, zwłaszcza jeśli chodzi o postać naszej protagonistki.

Aspasia ma w sobie wszystkie cechy idealnej bohaterki fantasy. Jest potężna, odważna, nieustępliwa i gotowa na poświecenie. Zrobi wszystko, by chronić bliskich sobie ludzi.

Kairos z drugiej strony jest nieco tajemniczy i o dziwo dość łagodny. Nie brak mu jednak odwagi ani umiejętności walki. Przy tym wszystkim zachowuje dobre serce, a w momencie, kiedy Aspasia zaczyna, dla niego znaczyć więcej nie boi się sprzeciwić jej rozkazom, by ją chronić.

Ich wspólny wątek jest wspaniale napisany. Emocjonujący i rozgrzewający. Nieco niewinny i jednocześnie namiętny. Po prostu cudowny.

Po raz kolejny jestem zachwycona. Ta książka zdecydowanie wpasowuje się w moje gusta. Uwielbiam takie pozycje, które wywołują masę emocji i ekscytacji. Czekam z niecierpliwością na kolejną część.

Polecam.