Dusze niczyje recenzja

Temat drugiej wojny z całkiem innej perspektywy.
Tym razem autor skupił się na osobach upośledzonych umysłowo oraz za takich uważane.

Wszak w tamtym czasie wystarczyło, że komuś coś nie pasowało a mógł umieścić człowieka w zakładzie psychiatrycznym za choćby depresję, załamanie nerwowe po śmier*i dziecka czy dla kaprysu.

Także nie każda osoba w takiej placówce naprawdę była "wariatem" i jedną z takich osób jest naszą główną bohaterka, Erna.

Trafiła do placówki przez załamanie z powodu tragedii, jaka ją spotkała.
O ile w jednym zakładzie była naprawdę otoczona opieką i czuła się jak w hotelu o tyle pod koniec wojny trafiła do piekła na ziemi, gdzie chorzy byli wykorzystywani do zarabiania pieniędzy.

Nie muszę opisywać chyba, w jakich warunkach tam żyli oraz w jaki paskudny sposób ich likwidowano, o tym możecie przeczytać w tej książce.

Skupię się na tym, że podoba mi się nowe podejście do tematu.
Nie czytałam niczego tak głęboko skupionego na ludziach chorych psychicznie, zwykle tylko były wzmianki o eksterminacji takich osobników i szło się dalej. Tu poświęcono im całą książkę.

Prawda przeplata się z fikcją bardzo zręcznie i czasem nie można ich odróżnić.
Z pomocą przychodzi san autor i notka na końcu lektury.

Erna postać, która zrobiła na mnie wrażenie bo mimo wszystko starała się myśleć o innych ludziach.
Często bardziej niż o sobie.

Całość była interesująca, wielowątkowa ale te wątki współgrały ze sobą i nie było chaosu nawet mimo wielu postaci tu występujących.

Natomiast dla mnie osobiście nastąpiło zbyt szybkie zakończenie, jakby nagle urwane.
Pozostało wiele niedomówień, niezakończonych wątków i otwarte zakończenie.

W sumie to niewiadomo co się stało z naszą Erną, wiemy tylko, co postanowiła ale czy to się jej udało i co dalej z nią i jej cząstką Hansa?
Co z resztą bohaterów?

Daje mi to nadzieję na drugi tom, być może autor chciał oddzielić czas, gdy panowali Niemcy od czasu, w którym rządziła Armia Czerwona?

Jeśli nie, jeśli historia jest definitywnie zakończona to niestety wtedy taki finał stanowi pokaźny minus, nie wiemy co się stało z Erną i innymi później.