Tatuażysta z Auschwitz recenzja

O książce "Tatuażysta z Auschwitz" słyszał niemal każdy, kto interesuje się literaturą albo ma dostęp do mediów. Najpierw okrzyknięto go bestsellerem i niecodziennym spojrzeniem na obóz z perspektywy człowieka, który tatuował rzesze ludzi skazanych na zagładę. Potem wzbudził kontrowersje z uwagi na nieścisłości i pewną fantazję autorki. A przecież miał być historią opowiedzianą przez ocalałego Lale Sokołowa.

Już od premiery miałam ochotę zapoznać się z opowieścią tatuażysty. Jego przeżyciach, wspomnieniach i przeżytej wielkiej miłości. W miejscu, gdzie śmierć czyhała na każdym rogu on znalazł siłę by walczyć o siebie i kobietę, którą kocha. Nie będę ukrywać, że skandal z udziałem autorki nieco opóźnił moje sięgnięcie po te dzieło, ale w końcu nadszedł ten dzień.

"Tatuażystę z Auschwitz" pochłonęłam w jeden dzień. Ci, którzy czekają na grozę i opowieści o ludzkich szkieletach srodze się zawiodą. Lale żył całkiem przyjemnie jak na obozowe warunki. Pracował w administracji, znał języki, potrafił sobie poradzić. Miał ogromne szczęście. Stąd jego historia może być uznana za dość delikatną i przyjemną. Autorka z niezwykłą lekkością językową przedstawia całą opowieść. Masz wrażenie, że jesteś obok bohaterów: widzisz to co oni, czujesz ich emocje. Równie pięknie opisuje miłość Lale i Gity. To jak rozwinęła się ona w tych niesprzyjających warunkach na pewno wzruszy niejednego romantyka.

Lale to postać niecodzienna. Dbał o innych, zawierał przyjaźnie. Przetrwał nie skupiając się tylko na sobie lecz zachował człowieczeństwo. Udzielał porad miłosnych towarzyszącemu mu żołnierzowi SS.

Ale oprócz głównego bohatera mamy całą galerię postaci. Kobiety, mężczyźni - ludzie, którzy próbowali żyć pomimo przeszkód. Książka to również kopania cytatów. Jednym z piękniejszych są słowa: " Ktokolwiek ratuje jedno życie, jakby cały świat ratował.". Niemniej jednak mi najbardziej zapadł w pamięci żart, którym jeden z żołnierzy uraczył Lalego, gdy ten weryfikował oznaczenia zagazowanych żydów. "Jesteś jednym Żydem, który wszedł do krematorium i przeżył." Jeżeli tak jak ja przez większość powieści nie do końca dopuszczaliście do siebie myśl, że to jednak był obóz śmierci, po tym żarcie uświadomicie sobie jakie szczęście miał główny bohater.

Zapewne dałabym wyższą ocenę, bo książka jest dobra. Uważam jednak, że skoro początkowo autorka reklamowała dzieło jako wierne odzwierciedlenie faktów, a nie zweryfikowała podstawowych rzeczy jak ustawienie obozu, stacje jakimi jechali więźniowie - nie wypełniła w pełni swojego pisarskiego obowiązku.