Infekcja recenzja

Wydany w 2010 roku "Armagedon" miał być pożegnaniem z kultową serią "Manitou". Na szczęście Masterton zmienił zdanie. "Infekcja" stała się kolejną częścią sagi. Jest to w pewien sposób inna odsłona "Manitou".

Książka dzieli się na dwie części, które przeplatają się ze sobą, a łączą się w finale. W pierwszej części poznajemy nową bohaterkę, utalentowaną epidemiolog Annę Grey, która pracuje w szpitalu nad niebezpiecznym wirusem. Ludzie zaczynają mieć tajemnicze dolegliwości - wymiotują krwią, mają majaki i umierają w męczarniach. Ofiarą staje się także jej życiowy partner, David, co motywują ją do wytężonej pracy. Okazuje się, że wirus przenoszony jest przez pluskwy, a swoje podłoże ma w świecie nadprzyrodzonym.

Druga część przedstawia nam starego dobrego Harry`ego, jasnowidza-oszusta utrzymującego się z przepowiadania przyszłości starym i bogatym mieszkańcom Miami. Śni mu się, że ponownie staje do walki niebezpieczeństwem. Wspomniane pluskwy są sprawką dwóch potomków Misquamacusa. Synowie postanawiają kontynuować krucjatę swojego ojca i sprowadzić zagładę na Stany Zjednoczone. Anna i Harry będą musieli zmierzyć się z przeszłością i stawić czoła niebezpieczeństwu.

Pod względem konstrukcji "Infekcji" najbliżej jest do czwartej części, czyli "Krew Manitou". Oprócz synów Misquamacusa do głosu dojdą także przerażające zakonnice, które zwiastują tytułową infekcję. Nie jeden czytelnik będzie miał z pewnością ciarki na plecach.

Powieść jest długa, dobrze poprowadzona. Fani ucieszą się z powrotu Harry`ego, która obok Jima Rooka jest jedną z najbardziej kultowych postaci wymyślonych przez Mastertona. Książka spodoba się miłośnikom swoich poprzedniczek. Szkoda tylko, że w tej części nie było miejsca dla Misquamacusa, Amelii Crusoe czy Śpiewającej Skały. Mimo to, ta książka to kawał dobrej roboty i solidne czytadło, które zadowoli miłośników grozy.