Imperium ciszy recenzja

"Epicka SF w najczyściej formie" [Jemes S.A Corey]
Być dobrym i mieć władzę nie idą w parze. Hadrian to idealny przykład. Pozostaje mu ucieczka przed własnym ojcem, wybiera przyszłość w Świętym Zakonie Terańskim. Nie wszystko idzie zgodnie z planem. Mężczyzna zostaje porzucony na planecie w zapadłym zakątku galaktyki. Nie mają dużego wyboru walczy na arenie jako myrmidon. Otrzymuje szansę w dworze lorda, inaczej mówiąc sieć intryg i układów...
"Tak wkroczywszy na ścieżkę swego przeznaczenia, walczył w wojnie, którą nie on rozpoczął, dla Imperium, którego nie kochał, przeciwko wrogom, których nigdy nie podjął" (opis wydawcy)
___
Przede wszystkim dużym zaskoczeniem jest fakt że mamy przed sobą debiut. Intrygująca oraz dopracowana w stu procentach pozycja wzbudziło we mnie podziw dla początkującego autora. Ja wiem że może was znudzić stwierdzenie iż książka posiada fantastyczny styl pisarki, tutaj grzech o tym nie wspomnieć.
Duża część innych recenzji opiera się na porównaniach, ja niestety nie posiadam takim ze względu na początek przygody z gatunkiem. Moje odczucia była bardzo pozytywne i nie ma co ukrywać że to świetna książka!
Historia ta wyciągnęła i podała powód pokochania galaktyczny intryg (pisze to osoba śpiąca na filmie Star Wars) 
Myślę że dla fanatyków i nie tylko to idealne "pożywienie". Na szczęście jest to początek serii. Odliczam dni do następnej części, oby była tak samo dobra jak poprzedniczka :)