Zniszczenie ziemi recenzja

Często sięgam po lżejsze książki fantasy, jednak równie często się na nich zawodzę. Doświadczenie nauczyło mnie, że pierwsze kroki bywają ciężkie, a jeśli dam szansę to mogę dostać coś dobrego. A jak wyglądała sytuacja z tą serią?

Przebudzenie powietrza zapowiadało naprawdę dobrą historię z ciekawą magią i unikalnymi bohaterami, niestety, dość szybko moje wyobrażenia zostały rozwiane i przyznam, że była to jedna z gorszych młodzieżówek jakie czytałam - pod względem naiwności i braku ładu, i składu. Drugi tom zapowiadał się ciekawiej, ostatecznie miał swoje lepsze i gorsze momenty, na pewno był lepiej napisany niż pierwszy tom, ale to jednak nie było to, pod względem historii nazwałabym go lekkim zapychaczem z szokującym finałem zachęcającym do dalszego czytania.

No, a teraz do rzeczy.

Zniszczenie ziemi to zdecydowanie, jak na razie, najlepszy tom tej serii, ale wciąż daleko mu do doskonałości.

Fabuła stała się dużo bardziej interesująca i nie jest już tak mocno przyćmiewana przez wątek romantyczny, ale może po prostu przywykłam, bo romans odgrywa w tej serii kluczową rolę, a przy tym, niestety, jest wykreowany w bardzo melodramatyczny sposób (lecz inaczej niż to zwykle bywa!), chociaż i pod tym względem poziom jest ciut wyższy, naprawdę z każdą kolejną częścią widać postęp u autorki. Niestety, akcja wciąż biegnie bardzo szybko, a jednocześnie nie wzbudzała we mnie większego zainteresowania, zabrakło mi tam lepszej, głębszej kreacji wątków.

W tej części główna bohaterka zyskuje nowego, bliskiego wroga, co skutkuje jej przemianą - zdecydowanie na lepsze. Vhalla w końcu staje się silnym typem bohaterki, który szanuje, wie jak walczyć o swoje i jak korzystać ze swoich umiejętności, przestaje być niezorientowaną w życiu dziewczyną. Natomiast dla kontrastu Aldrik z tomu na tom jest coraz bardziej nudny i mdły, a zapowiadał się na intrygującą postać typu bad boy. Teraz jedyne co potrafi to wychwalać i kochać Vhalle pod niebiosa, jest to trochę przesadne i kiczowate. Jednak muszę przyznać, że podoba mi się ogólny zarys poprowadzenia relacji miłosnej między głównymi bohaterami - konkrety. Z drugiej jednak strony wątek relacji Vhalli z innym bohaterem był bardzo niepotrzebny i wpleciony na siłę.

Fabularnie było całkiem nieźle, końcówka po raz kolejny jest najbardziej spektakularna i człowiek od razu chce sprawdzić co tam się dalej wydarzy.

Podsumowując, według mnie im dalej tym lepiej i mimo że żywiłam większe nadzieje wobec tej serii, to czyta się ją na tyle lekko i sprawnie, że chętnie dowiem się w przyszłości co tam się dzieje w kolejnym tomie, jednak na pewno nie będzie to mój priorytet. Nic nadzwyczajnego, ale jest w porządku.

Książkę otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co bardzo dziękuję.