Moc amuletu recenzja

A to niespodzianka.

Okładka tej książki atakowała mnie na każdym rogu, zwłaszcza kiedy algorytmy wyczuły, że mnie zainteresowała, to widywałam reklamy tego tytułu na każdej odwiedzanej stronie. No i muszę przyznać, z reguły nie ulegam takim rzetelnym promocjom, ale tutaj okładka totalnie mnie kupiła, więc jak tylko zobaczyłam ją w nowościach na Legimi, to od razu się za nią zabrałam.

Jest to historia łowców i różnego typu istot nadprzyrodzonych, możemy napotkać tam przede wszystkim duchy, ale wampiry również się pojawiają. Brzmi znajomo? Ja od razu skojarzyłam to z Nie z tego świata i jako ciekawostkę podam, że autorka sama często nawiązuje do tego serialu. Na początku ksiązki poznajemy Roxy, czyli jedną z łowczyń o skomplikowanej przeszłości, którą poznamy bliżej z biegiem wydarzeń, drugim narratorem jest tutaj Shawn, chłopak, który nie pamięta kim jest. Jak widać, mamy tutaj dwie perspektywy, ostatnio coraz częściej napotykam taki zabieg i musze powiedzieć, że podoba mi się, zawsze jest to szersze spojrzenie na daną historię.

Początek mnie nie przekonał, pierwsze rozdziały czytało mi się dość ciężko i spodziewałam się historii niskich lotów. Dobrze, że nie przerywam lektury w takich chwilach, bo straciłabym naprawdę fajną opowieść. Przez znaczną część książki panuje wspaniały klimat rodem ze wspomnianego Supernatural, a jestem ogromną fanką tego serialu, więc z miejsca byłam kupiona. Zwłaszcza kiedy bohaterowie wybierali się na misje, autorka bardzo fajnie je opisywała, a nie traktowała po macoszemu jako przerywnik.

Tak w skrócie to jest to bardzo fajna historia z intrygującą tajemnicą. Tempo akcji osobiście troszeczkę bym zwolniła, ale rozumiem, że autorka pewnie chce się ze wszystkim zamknąć w trylogii, więc przymykam oko.

Pomimo dobrych wrażeń pojawiają się jednak dla mnie minusy, nie ma co zaprzeczać, nie jest to ksiązka idealna.

Przede wszystkim nie podobał mi sie wątek miłosny, jego zalążki były bardzo mlodzieżowe, takie licealne, później ta relacja zostaje troszkę rozbudowana, aczkolwiek mnie nadal nie kupiła. Częśc tekstów wywoływała u mnie po prostu uczucie żenady. No, ale nie jest to po prostu moja bajka, zdecydowanie to nie był mój typ romansu, jednak zdaję sobie sprawę, że ma on swoich fanów.

Drugim zarzutem z mojej strony były mało charakterystyczne kreacje bohaterów, mam wrażenie, że słabo ich poznaliśmy, nawet charaktery głównych postaci pozostawiły uczucie niedosytu. Bardzo polubiłam Maxwella, na tyle na ile byłam w stanie go poznać, bo to chyba najrzadziej pojawiający się bohater z tych kluczowych. Niestety, ten zarzut wiąże się z tym, że główni bohaterowie mnie nie przekonali, nie polubiliśmy się na dłuższą metę, chociaż do Roxy czasem czułam sympatię.

Ostatecznie 7/10 i szczerze mówię, że bardzo mi się podobało, mimo kilku "ale".
+ Dla mnie to najlepsza książka od Jaguara, z tych które czytałam oczywiścia!