Płuczki. Poszukiwacze żydowskiego złota recenzja

Płuczki to opowieść omawiająca poobozową rzeczywistość. Rozkradanie masowych grobów to temat bolesny. Ze wzburzeniem, taką odrazą przyjęliśmy książkę Złote żniwa, bo ja to Polak kradł żydowskie mienie. Przecież to my narażaliśmy dla nich życie, by przeżył. Takie oskarżenie to dla nas kłamstwa i bzdury, ale coś z tyłu głowy mówi nam, że przecież tak było. Nikt o tym głośno nie mówi, bo to wstyd. Cmentarz to świętość, święta ziemia, jak można iść i kraść.

Wobec Płuczek miałam duże oczekiwania. Gdzie nie spojrzę, tam widzę nominację w wielu prestiżowych konkursach. I całym sercem muszę przyznać, że się nie zawiodłam. Autor oddaje głos tym, którzy w przeszłości byli kopaczami. Nie ocenia ich, co bardzo mi się podoba. Wielu z rozmówców, pomimo upływu lat nie żałuje, tego, co zrobiło. Jak mówią to i tak by poszło na zmarnowanie, im to już się nie przyda. I to jest w tym wszystkim najbardziej przerażające. Ci ludzie nie wyrażają żadnej skruchy, nawet po latach. Jestem w stanie zrozumieć, choć dla mnie to jest trudno, że głównym powodem rozkradania grobów była bieda. Sześcioletnia wojna sprawiła, że człowiek niczego nie miał. A żyć, pomimo strasznych przeżyć trzeba było dalej. Nie potrafię jednak pojąć jakie idee przyświecały tym, którzy mniej lub więcej mieli, a szli bezcześcić doły śmierci. Pomnożenie majątku, pokazanie, że ja mam więcej, zmiana statusu społecznego. Tylko tyle i aż tyle. Tyle warte jest ludzkie życie. Sprzedaż godności, honoru za pieniądze. Nie mieści mi się to w głowie, że przez tyle lat wciąż uważają, że wypadało iść i kraść.

Książka przedstawia obraz hien, bo z całym przekonaniem mogę ich tak nazwać, bo czym różni się rozkradanie obecnych grobów od tych sprzed ponad 70 lat. Przeraża nas, gdy w mediach pokazywane są informacje o kradzieży grobów, ale jednocześnie nie mamy współczucia dla tych, którzy zostali wrzuceni do ziemi. Myślę, że powinniśmy skończyć z odsuwaniem od siebie tej niechlubnej karty. Płuczki uświadamiają nam, że taki proceder miał miejsce. I nie ma co z tym dyskutować.