Igrzyska Śmierci recenzja

„Chwytam jego rękę i ściskam ją mocno, przygotowując się na spotkanie z kamerami. Boję się chwili, w której będę musiała ją puścić...”

Na ruinach dawnej Ameryki Północnej rozciąga się państwo Panem, z imponującym Kapitolem otoczonym przez dwanaście dystryktów. Okrutne władze stolicy zmuszają podległe sobie rejony do składania upiornej daniny. Raz w roku każdy dystrykt musi dostarczyć chłopca i dziewczynę między dwunastym a osiemnastym rokiem życia, by wzięli udział w Igrzyskach śmierci, turnieju na śmierć i życie, transmitowanym na żywo przez telewizję. Bohaterką, a jednocześnie narratorką książki jest szesnastoletnia Katniss Everdeen, która mieszka z matką i młodszą siostrą w jednym z najbiedniejszych dystryktów nowego państwa. Dziewczyna po śmierci ojca jest głową rodziny a musi troszczyć się o młodszą siostrę i chorą matkę. To jest prawdziwa walka o przetrwanie...

Wiele osób dobrze oceniało tą książkę, więc gdy zobaczyłam ją w księgarni od razu postanowiłam kupić. Od pierwszych rozdziałów polubiłam styl pisania pani Collins.
W ogóle bardzo spodobała mi się tematyka, rzadko spotyka się takie książki. Powieść czyta się szybko i łatwo, choć sam temat jest wstrząsający. Jakoś trudno mi sobie wyobrazić żeby takie rzeczy działy się na świecie. Życie w Dwunastym Dystrykcie jest dla mnie przerażające, ogólnie całe Panem i Kapitol są wstrząsającymi miejscami, ale wszystkie te rzeczy składają się w emocjonującą i pełną napięcia powieść.


Może w skrócie wyjaśnię co to są Igrzyska Śmierci.
Jest to widowisko organizowane dla mieszkańców Kapitolu, po to by ukarać dystrykty za powstanie, które zorganizowali. Każdy z dystryktów co roku wystawia 2 trybutów- chłopaka i dziewczynę po to by walczyli z zawodnikami z pozostałych rejonów. Zwycięzca może być tylko jeden. Walka toczy się o ich życie. Wygrasz albo zginiesz.

Gdy zaczynałam czytać tą książkę, byłam pełna pozytywnych emocji i nie pozbyłam się ich podczas dalszego zapoznawania się z jej treścią. Wielkim plusem była dla mnie narracja pierwszoosobowa, uwielbiam powieści, w których wydarzenia opisywane są z punktu widzenia głównego bohatera. Jak pisałam wcześniej sam temat był bardzo oryginalny i niespotykany. Pomimo tego iż Katniss była oziębła i zimna, rozumiałam ją i polubiłam. Spodobała mi się w niej ta wytrwałość i uporczywość w dążeniu do celów. Jej umiejętności za każdym razem mnie zadziwiały. Peta był dla mnie taki nijaki, chociaż zyskał ode mnie plusa, za to że ochraniał Katniss.

Jestem wstrząśnięta wszystkimi wydarzeniami, wszystkim co działo się w tej książce. Cały czas mam przed oczami wszystkie zdarzenia, które przebiegały w powieści. Trudno mi będzie się otrząsnąć po tej książce. Cały czas o niej myślę. Zdecydowanie ląduje na mojej liście "Ulubione".