Igrając z ogniem recenzja

„Igrając z ogniem” – L.J. Shen

Grace Shaw – dziewczyna, której w jednej chwili zawalił się cały świat. Nie znosi patrzeć na swoje ciało, jedyną deską ratunku dla niej jest tona makijażu, która pozwala jej funkcjonować. Przez innych zwana „Grzanką".

Babcia, która ją wychowywała ze zmęczenia zasnęła z papierosem w dłoni. Niestety miało to nieodwracalny skutek, ponieważ aby uratować babcię Grace poświęciła swoje ciało. Od tamtej pory codziennie mierzyła się ze swoimi kompleksami.

Grace pracowała w food trucku. Dzięki pensji, którą otrzymywała była ją stać aby opłacić rachunki i nie zamartwiać się czy będzie ją stać aby kupić sobie i babi jedzenie. Dziewczyna z czapką na głowie. Chowa twarz przed innymi, boi się co sobie o niej pomyślą.

„Jeśli się nie boisz, to znaczy, że nie jesteś odważna.”

To właśnie w pracy poznaje Westa, przystojnego, popularnego motocyklistę, który bierze udział w nielegalnych walkach. Skrywa tajemnicę, o której wie tylko jego przyjaciel. West zatrudnia się w food trucku, dzięki czemu Grace ma okazję poznać go z innej strony. Mimo, że chłopak usilnie stara się być zbuntowanym dzieciakiem nic nie poradzi na to, że przy Grace czuje się dowartościowanym człowiekiem, który w tunelu zaczyna widzieć światełko.

Obydwoje skrywają tajemnice przeszłości. Próbują odrodzić się na nowo, lecz do tej pory nie znaleźli właściwej drogi. Dopiero poznając się bliżej, spojrzą na przeszłość zupełnie inaczej i zaczną mieć nadzieję na lepsze jutro. Grace i West przechodzą metamorfozę. Ona zaczyna wychodzić do ludzi, on zaczyna wierzyć w miłość.

Świetna powieść, bohaterowie wykreowani w sposób bardzo dobry. Całość przebiega dość sprawnie, lecz nie pędzi i wszystko dzieje się w swoim czasie. Bardzo fajnie jest patrzeć, jak ci młodzi ludzie odkrywają, że „jutro” ma coś więcej im do zaoferowania. A miłość, którą wyczuwa się między nimi widać gołym okiem, choć oni sami w to nie wierzą, nie wierzą bo los w przeszłości nie był im łaskawy.

Swoje wycierpieli. Najważniejsze, że znaleźli drogę do szczęścia. I, że teraźniejszość jest ich odkupieniem i gwarancją na to, że jeszcze będzie pięknie. To coś więcej niż romans. Bardzo polecam.