Pomruk recenzja

Do niektórych autorów ciągnie mnie bardziej niż do innych, ale czas niestety nie jest z gumy i ciężko jest go znaleźć na wszystkie książki, na które ma się ochotę. Mimo wszystko jestem zadowolona z tego, że w tym roku udało mi się rozpocząć przygodę z kilkorgiem pisarzy i trzymać się przy tym postanowienia, by sięgać po powieści czekających od dawna na moich półkach.
"Pomruk" to moje pierwsze spotkanie z Michałem Śmielakiem. Śledziłam jego karierę od debiutu, ale wcześniej nie udało mi się sięgnąć po żadną ze świetnie przyjętych książek, więc do tej lektury powinnam była podejść otwarcie i bez oczekiwań. Nie ukrywam jednak, że liczyłam na mocne doznania w świetnym stylu i się nie rozczarowałam.
Jestem pod ogromnym wrażeniem tego jak lekkim piórem dysponuje Michał Śmielak. Przez jego powieść po prostu się płynie, raz z uśmiechem wywołanym ironicznym poczuciem humoru, innym razem z zapartym tchem przez pełne grozy opisy zbrodni. Pod względem stylistycznym zostałam totalnie kupiona i nabrałam ochoty na więcej.
Ale to nie jedyny atut twórczości autora. Fabuła, którą tak brawurowo nakreślił, także zachwyca. Sam początek był mocny, ale trochę mylący, wskazywał na zupełnie inną historię niż w ostateczności otrzymaliśmy i taki zabieg okazał się strzałem w dziesiątkę. Ta właściwa akcja w Bieszczadach była świetna pod względem kryminalnym, lecz trzeba wspomnieć i docenić to, że przemycone zostały tutaj elementy lokalnego folkloru, jak choćby bieszczadzkie potrawy czy niektóre wierzenia. Klimat małej zamkniętej społeczności jest mocno eksploatowany w literaturze gatunkowej, mimo to ten Śmielakowy okazał się być oryginalny, inny od tego już trochę oklepanego. A przy zakończeniu towarzyszyła mi myśl, że bardzo łatwo dałam się autorowi zmanipulować i odrzuciłam pewne przeczucia, które ostatecznie były częściowo słuszne. Nic mnie tak nie przekonuje o tym, że książka była świetna, jak to, że na podstawie akcji byłam w stanie wysnuć hipotezę, która znalazła potem potwierdzenie, lecz sama z niej zrezygnowałam, wymanewrowana innymi wątkami odsuwającymi podejrzenia od sprawcy.
"Pomruk" z pewnością zaliczę do moich odkryć tego roku, a Michała Śmielaka dopiszę do listych ulubionych autorów. Mam kilka jego powieści do nadrobienia i teraz z czystym sumieniem mogę podejść do nich z ogromnymi oczekiwaniami, bo wiem, że nawet jeśli fabuły niekoniecznie mnie porwą, w co wątpię, ale wszystko jest możliwe, to i tak styl autora sprawi, że będę się dobrze bawić.
Moje 10/10.