Kiedy znikają ślady recenzja

Choć miałam tego nie robić, całkowicie zapomniałam, jaka męczarnia czekała na mnie w trakcie czytania "Kiedy umiera król". Po czasie byłam pewna, że książka mnie zachwyciła, ale po prostu było to tak dawno temu, że zapomniałam, jak bardzo ta powieść mi się ciągnęła. Czytając "Kiedy znikają ślady" przypomniałam sobie, o co dokładnie chodziło mi przy pierwszej książce Eliny Backman.

To nie tak, że z tymi książkami jest coś nie tak. Naprawdę trzymają w napięciu, są ciekawe, a przede wszystkim bogate w klimat Helsinek. Zdania nie zmienię, uwielbiam skandynawską literaturę, ale z książkami Eliny Backman mam pewien problem. Na czym on polega?

Przede wszystkim jest to problem objętościowy. Większość książek, które czytam, pochłaniam w ciągu kilku godzin, ewentualnie kilku dni. W przypadku książek Backman, a konkretnie teraz powieści "Kiedy znikają ślady" mam wrażenie, że końca nie widać. Choć siedzę nad tą powieścią już kilkanaście godzin, odnoszę wrażenie, że stron wcale nie ubywa. Nie wiem, czy zależy to od stylu autorki, czy też po prostu od samej treści, ale mam wrażenie, że przechodzę przez tę książkę niczym taran przez naprawdę gruby i solidny mur.

Nie mogę zaprzeczyć, że książki autorstwa Eliny Backman mają w sobie to coś — mroczny klimat i równie mroczną historię, która niejednego może przerazić. Mogę nawet przyznać, że w drugim tomie bohaterowie stali się dla mnie ciekawsi. Mimo to zupełnie nie wiem czemu, moje odczucia w stosunku do tych książek są bardzo... obojętne — choć nadal nie jestem pewna, czy to na pewno właściwe słowo.

Po dłuższym namyślę, dochodzę jednak do wniosku, że z logicznego punktu widzenia nie mam się tak naprawdę do czego doczepić. Mamy dobry kryminał, intrygujący i z klimatem, a mimo to nie czuję między nami chemii. Znalazłam nawet idealne podsumowanie tej książki.

„Kiedy znikają ślady” to książka, która może podzielić czytelników. Dlaczego? Oczywiste jest to, że znajdzie ona swoich przeciwników, ale również osoby, które się nią zachwycą. Ja jestem dokładnie gdzieś pośrodku.