Czteropalczaści. Dzieci czystej krwi recenzja

Dzisiaj nie powiem Wam, że książka mnie zachwyciła, nie powiem też, że jej lektura była niezwykle ciekawa, że czytało się szybko, lekko i przyjemnie. Bowiem w swych opiniach chcę być z Wami szczera. Zaznaczam, że to MOJA opinia. Subiektywna. Twoja może być inna.
Książkę Czteropalczaści, która jest pierwszym tomem cyklu Dzieci Czystej Krwi autorstwa Marcina Masłowskieho czytałam dzięki Klubowi Recenzenta,książka natomiast wydana została przez wydawnictwo Novaeres .
Powieść ta to fantasy w starym stylu. I tu plus za odwagę by pisać w tym wbrew pozorom niełatwym gatunku. Fascynacja takimi autorami jak Tolkien, Martin i Knaak jest wręcz namacalne. Mam wrażenie, że autor jest też fanem filmów, a może i serialu Gwiezdne Wrota i gry Dragon Age. Skąd takie przypuszczenia? Otóż inspiracje twórczością tych autorów i owym serialem w książce tej wręcz bije po oczach. To tak, jakby autor wziął garść ze Smoczych Królestw, Władcy Pierścieni i Gry o Tron, dorzucił garść z Gwiezdnych Wrót i Dragon Age(?), doprawił do smaku swoimi pomysłami i stylem, wymieszał i podał nam jako literacką sałatkę. Sałatki "z tego co zostało w lodówce" potrafią albo zachwycić, albo sprawić, iż głodni chcemy zjeść i zapomnieć, że kiedykolwiek się ją jadło. Niestety, choć jestem fanem zarówno Tolkienka, Knaaka, Martina jak i Gwiezdnych Wrót ta książka do mnie nie przemawia. Wymęczyła mnie, długie opisy trzeba umieć pisać, by zamiast nudzić poruszały wyobraźnię. I nie jest to wcale tak łatwe jak mogło by się wydawać. Mnogość postaci tutaj nie pomaga. Przez to wszystko fabuła rozwija się powolutku. Dopiero koło 170 stronie na 315 zaczyna się rozkręcać, jednak nie na tyle, by nadrobić stracony czas. Sam pomysł jest ciekawy, dla mnie jednak zbyt wiele tu podobieństw do wspomnianych już twórczości, zbyt dużo długaśnych opisów i bohaterów z którymi nie łączy nas żadna więź emocjonalna. Szkoda. Czuję się zmęczona tą książką. Mam wrażenie, że autor chciał zbyt wiele pomysłów, zbyt wiele inspiracji i motywów połączyć w jednej książce, a czasami, jak to mówią, co za dużo to niezdrowo. Szkoda.