Huśtawka recenzja

„Huśtawka” autorstwa A. M. Ollikainen to drugi tom serii kryminalnej z komisarz Paulą Pihlaja. Bardzo lubię skandynawskie kryminały i thrillery, dlatego z przyjemnością sięgnęłam po ten tytuł, mimo że nie czytałam poprzedniej części. I przyznaję, że nieznajomość poprzedniego tomu w ogóle nie przeszkadzała mi w zagłębieniu się w lekturze.

W lesie zostaje znaleziona powieszona starsza kobieta. Paula Pihlaja, komisarz policji, dowiaduje się, że kobieta chorowała na nieuleczalny nowotwór i niemal całkowicie uprzątnęła swoje mieszkanie, wiedząc, że niebawem umrze. Jej śmierć uważana jest za samobójstwo, jednak Paula ma do tego pewne zastrzeżenia.
Niebawem na placu zabaw zostaje znaleziony powieszony słynny alpinista. Na miejscu zdarzenia komisarz znajduje pasek łudząco podobny do tego, który został znaleziony przy starszej kobiecie.
Paula Pihlaja rozpoczyna śledztwo w sprawie zabójstw, kiedy zostaje znaleziona trzecia ofiarą – nastolatek powieszony na innym placu zabaw.

„Huśtawka” zaczyna się dosyć mocno, czuć mroczny i zimny klimat typowy dla skandynawskich kryminałów. Choć akcja powieści toczy się niespiesznie, to z każdą kolejną stroną coraz bardziej wciągałam się w prowadzone śledztwo i wspólnie z bohaterami próbowałam rozwikłać zagadkę. Cała fabuła jest ciekawie skonstruowana, zagadka kryminalna intryguje i stawia czytelnikowi mnóstwo pytań, jednak jej zakończenie nie do końca mnie usatysfakcjonowało. Ogromnym plusem tej historii są bohaterowie. Są bardzo realistyczni, a wątki dotyczące ich życia prywatnego i codziennych problemów dodają smaczku całej historii. Zaletą są również krótkie rozdziały, kolejne strony bardzo szybko przelatują przez palce, dzięki temu nie sposób oderwać się od lektury.
„Huśtawka” to bardzo klimatyczny thriller, z którym, choć nie zrobił na mnie większego wrażenia, spędziłam dobrze czas. Jeżeli lubicie niespieszne historie i skandynawską literaturę, to myślę, że „Huśtawka” będzie idealną lekturą na nadchodzące długie jesienne wieczory. Polecam.