Władca much recenzja

Pomysł książki jest przewrotnie prosty, oto grupa chłopców pochodzących z Wielkiej Brytanii odnajduje się na bezludnej wyspie bez żadnej opieki ze strony dorosłych. Dlaczego tak się stało, niedokładnie wiadomo, gdzieś tam na świecie może toczy się wojna, a chłopców pozostawiono samych sobie. Wyspa jest rajem na ziemi, owoców w bród, łagodny klimat, świnie, na które łatwo można polować, ale wśród chłopców tak pięknie nie jest. Wychodzą na powierzchnię różne atawizmy, mamy rywalizację, okrucieństwo, bezwzględną walkę.

Książkę można traktować jako studium psychologiczno-antropologiczne, oglądamy oto wyizolowaną grupę ludzi i obserwujemy, jak kształtuje się jej dynamika. Pojawiają się liderzy: Jack czy Ralph, mamy i kozła ofiarnego: Prosiaczek, jest też anonimowa reszta. Fascynujący jest opis tworzenia przez chłopców nowej kultury, w której najwyższą wartością jest udane polowanie, temu służy symbolika zatykania głowy świni na kij, malowanie twarzy, rytualne tańce, śpiewy. Grupa brytyjskich chłopców staje się zatem błyskawicznie szczepem myśliwych-zbieraczy z czasów przed rozwojem rolnictwa. Cały lakier kultury, wychowania, kooperacji, altruizmu zostaje szybko zdarty, pojawia się goła rywalizacja, okrucieństwo, bezwzględna walka o ograniczone zasoby. Szkoda trochę, że autor szybko urywa swoją opowieść, chciałoby się wiedzieć, jak przedstawia ewolucję owej grupy w przyszłości.

Uderzające jest, jak szybko w grupie pojawia się wykluczenie innych, kult siły i krwi, wreszcie morderstwo. Normalny faszyzm w rozumieniu współczesnym, ale być może tak wyglądało typowe życie plemienia łowców-zbieraczy.

Moim zdaniem nieprzypadkowo bohaterami są brytyjscy chłopcy, częściowo z wyższych sfer, w tych kręgach popularna jest ostra rywalizacja, bezwzględna walka i podejście klasowe: traktowanie z pogardą wszystkich stojących niżej. Ale czy chłopcy innych narodowości byliby lepsi?

Czytałem gdzieś artykuł, że jakiś czas temu na świecie grupa chłopców znalazła się w podobnej sytuacji i nie było tak źle jak u Goldinga, zatem książkę można traktować jako pesymistyczną i niezbyt realistyczną spekulację na temat ludzkiej natury. Mimo wszystko to przejmująca, świetna literatura

Słuchałem audiobooka w doskonałym jak zwykle wykonaniu Ryszarda Nadrowskiego.