Rdza recenzja

Z twórczością Jakuba Małeckiego nie miałam wcześniej styczności. Wiele pochlebnych opinii słyszałam, dlatego postanowiłam sprawdzić, co ten autor ma do zaproponowania. Nie zawiodłam się. Jakub Małecki trafił na listę moich ulubionych twórców, na pewno przeczytam każdą wydaną pod jego nazwiskiem książkę.

Lekkość pióra i poziom, jaki przedstawił autor, podniósł bardzo wysoko poprzeczkę. Sam styl pisania Jakuba Małeckiego jest rewelacyjny. Jego książek się nie czyta, pochłania się je w całości w zawrotnym tempie. Nie sposób się oderwać. „Rdza” ukazuje historię pewnego chłopca i jego babci. Przez nieszczęśliwy wypadek siedmioletni Szymek trafia pod opiekę swojej babci Tośki. Na początku historia przedstawiona była z perspektywy małego chłopca. Jego sposób myślenia, to jak tłumaczył sobie rzeczywistość, rozłożyły mnie na łopatki. Mimo że sam kontekst był przykry, uśmiechałam się pod nosem.

Z drugiej jednak strony poznajemy historię babci Tosi, która w swoim życiu trochę przeżyła. Była dzieckiem, gdy wybuchła II wojna światowa. Książka przedstawia konsekwencje wojny dla zwykłych rodzin zamieszkujących ziemie polskie. Mamy tu odniesienia do wysiedleń, bombardowań czy do prześladowania Żydów. W końcowych fragmentach książki poznajemy również historię tragicznie zmarłych rodziców Szymka.
Dodatkowo wykreowanych jest zdecydowanie więcej postaci. Są to głównie mieszkańcy małej miejscowości Chojny. Mamy przedstawione ich losy, które trzeba przyznać, że są bardzo różnorodne.

Na uwagę zasługuje również wątek przyjaźni ukazany w powieści. Szymkowi zdecydowanie łatwiej jest przystosować się do nowej rzeczywistości, mając u boku swojego przyjaciela Budzika. Życie na wsi znacznie różni się od życia w mieście, a właśnie do takiego był Szymek przyzwyczajony. Na wsi ciągle jest coś do zrobienia: trzeba zająć się ogrodem czy nakarmić przepiórki i króliki. Nie brakuje jednak czasu na spotkanie z przyjacielem, z którym ma się podobne zainteresowania: komiksy i pociągi.

Bardzo chwyciła mnie za serce ta powieść. Losy młodych i starych się w niej plątają. Ukazuje, że każdy człowiek ma jakąś historię niezależnie od wieku. Serdecznie wszystkim polecam, naprawdę jest warta uwagi.