Narzeczona z getta recenzja

" Trudno nie patrzeć w ciemność, gdy ona wciąż woła." (str.48)

Dwie zupełnie odmienne historie, odległe w czasie z jednym elementem wspólnym, a jest nim piękna, stara szafa.
Współczesna bohaterka ma problemy z sobą i swoją osobowością. Traumatyczne przeżycia z dzieciństwa zmieniły jej życie całkowicie. Obwiniała się o tragedię, która wydarzyła się w jej rodzinie do tego stopnia, że musiała oddać się w ręce psychologów i brać otumaniające ją środki farmakologiczne. By odciąć się od przykrych wspomnień rozpoczyna życie w nowym mieszkaniu, które powoli urządza. Nieoczekiwanie staje się właścicielką starej, przedwojennej szafy. Od tego momentu nawiedzają ją niepokojące, realistyczne sny, towarzyszą jej nieznane dotąd zapachy, tak jakby szafa chciała jej coś powiedzieć.

"Stary mebel jest jak książka, jak zapisane wspomnienia. Powinnam je odczytać." (str.29)

Postanawia odnaleźć właścicieli szafy. Zadanie jest trudne. Upływ czasu zrobił swoje, ale nie odpuszcza. Śni o miejscach, w których nigdy nie była. Pojawia się w nich dziewczyna, której nigdy nie spotkała. W swoich poszukiwaniach dociera do mieszkańców Sławkowa i tam usiłowała rozwiązać swoją tajemnicę.

Druga historia jest bardzo smutna. Dotyczy trudnego losu społeczności żydowskiej, której ciężko się żyło w czasie pokoju, a w momencie wybuchu wojna zaczęła się ich prawdziwa gehenna.
Żydowska bohaterka bardzo zżyta ze swoją rodziną zakochuje się ze wzajemnością w goju. Mimo, że od dziecka go nienawidziła to jedno przypadkowe zdarzenie zmieniło jej uczucia z nienawiści do miłości, która nabiera rumieńców, choć jest niedozwolona prawem Talmudu i niesie za sobą cierpienie i ból. Jak pogodzić miłość do rodziny z miłością do chłopaka innego wyznania, by nikogo nie skrzywdzić i żyć w spokoju ze swoim sumieniem.

Po wkroczeniu Niemców życie wielu żydowskich rodzin rozpada się na kawałki. A to dopiero początek. Przed nimi ponure widmo przyszłości. Strach pojawia się w ich codziennym życiu, jednak jest on potrzebny do przeżycia. Brak środków do życia, głód, zimno, niepewność jutra, strach o rodzinę, liczne upokorzenia wyniszczają ludzi, często prowadząc do śmierci.
Gwoździem do trumny są ich wysiedlenia z domów rodzinnych, wyprzedaż ich majątków, na które pracowali przez całe życie i zamknięcie ich w getcie. Kiedy jest już naprawdę źle pragnienie śmierci dominuje nad chęcią przeżycia. Trzeba mieć wiele odwagi by spojrzeć swoim lękom w oczy, w przeciwnym razie będą towarzyszyć ci do końca życia. To także historia o potędze miłości, która jest w stanie przezwyciężyć wszystkie przeszkody.

Bohaterowie są fikcyjni jednak zostali ożywieni na kartach powieści z zasłyszanych historii z podróży jaką odbyła Autorka do miejsc w których żyli. Wydarzenia i miejsca akcji są prawdziwe. Autorka przybliża także nam żydowskie zwyczaje i kulturę.