Narzeczona z getta recenzja

To powieść, w której akcja ma miejsce zarówno w obecnych czasach, jak i podczas II wojny światowej. Poznajemy Barbarę, kobietę, która będąc dzieckiem przeżyła rodzinną tragedię. Podczas przeprowadzki do nowego mieszkania szuka mebli do swego wnętrza, w którym po licznych podróżach z mężem chce osiąść. W ten sposób natrafia na tajemniczą szafę, która skrywa niezwykłą historię. Okazuje się, że mebel ten należał niegdyś do Sary Morgenstern- Żydówki z okolic Sławkowa, która zakochała się w goju, synu szklarza. Zakazana przez społeczeństwo miłość wydaje się być niemożliwa, ale wtedy sytuacja komplikuje się jeszcze bardziej za sprawą ataku Niemiec na Polskę. Barbara czuję potrzebę zagłębienia się w tej historii, może to pomoże jej wrócić do sił i żyć mimo przykrych wspomnień z przeszłości...

Powieść dzieli się na trzy części. Pierwsza i trzecia są prowadzone z punktu widzenia Barbary, za to druga dotyczy Sary i czasów okupacji niemieckiej. 1/3 książki została poświęcona teraźniejszości, było to wprowadzenie do historii, ale zasugerowana tytułem powieści oczekiwałam poświęconej głównie II wojnie światowej. Chyba za bardzo nastawiłam się na opowieść o holocauście. Mimo wszystko po lekturze muszę stwierdzić, że połączenie tych elementów, szczególnie pod koniec lektury okazało się niezwykle wzruszające i refleksyjne. Opisy uczuć w utworze są piękne i trafne zwłaszcza w II części historii dotyczącej Sary. Powieść pokazuje, że wojna potrafi wydusić łzy z nawet najtwardszej osoby. Po zakończeniu "Narzeczonej z getta" odkryłam, że mam miliony powodów, za które mogę być wdzięczna. Brutalne zderzenie z biedą, brakiem środków higieny osobistej, jedzenia, picia, ubrań odpowiednich do pogody uświadomiło mi, że nawyk narzekania niepotrzebnie trwa w obecnym społeczeństwie. Lubimy sobie ponarzekać na nieistotne rzeczy, ale często nie dostrzegamy nawet najprostszych aspektów, za które możemy być wdzięczni. Jestem wdzięczna za możliwość nauki, czytania książek, pisania, także tutaj na blogu. Jestem wdzięczna za to, że mam gdzie mieszkać, mam co jeść, gdzie spać, w co się ubrać. Powodów do wdzięczności jest wiele, a "Narzeczona z getta" Sabiny Waszut uświadomiła mi, że warto je dostrzegać póki mamy na to czas.