Kobieta, którą porwał wiatr recenzja

Wydawnictwo Nasza Księgarnia w swojej bogatej ofercie dzięki książce „Kobieta którą porwał wiatr” proponuje czytelnikowi poznanie niezmierzonej głębi człowieczeństwa. Historia, którą Claus Stephani przedstawił w 304 stronach to droga poprzez zakurzona przeszłość.
Los kobiety, Bajli głównej bohaterki od której wszystko się zaczęło przeraża a jednocześnie intryguje. Niesamowite zwroty sytuacji, czas który działa na niekorzyść człowieka, ludzie o „wilczych” twarzach a także potęga hitlerowskiego reżimu wydaje się tak surrealistyczna a jednak prawdziwa...
Książka pochłania czytelnika w zastraszającym tempie. Nie można przejść obojętnie obok rozpoczętej już powieści. Przyciąga już samą okładką kobiety o soczyście ognistych włosach. Zatracamy się w rozmyślaniu nad losem kobiet w czasach II wojny światowej. Jak wiele musiały wycierpieć , jak nisko upaść i w jaki sposób nie dać się reżimowi by przetrwać? Nie sposób opisać wrażeń, które targają naszym wnętrzem, łzy cisną się do oczu na wspomnienie losu ludzi odmiennego wyznania wiary. Po przeczytaniu chciałoby chciałoby się powiedzieć „Nic co nieludzkie nie jest mi obce”...
Jak pięknie opisał autor losy kobiet wplatając element uczuć, czystych, zdrowych emocji, które na tle „brudów” świata błyszczą niczym diament.
Choć końcowy epilog nie należy do szczęśliwych odczuwam ogromną satysfakcję, że miałam to szczęście poznać historie pełną wyrzeczeń, strachu i niespełnionych nadziei... nadziei na lepsze jutro.
Piekło zgotowane przez ludzi wyraźnie widać w obliczu nie tylko przedstawionych faktów, zachowań SS-manów względem żydów czy ludzi innych narodowości. Widać je w wierzeniach mieszkańców wiosek, którzy opowiadają niestworzone historie wierząc w gusła, zabobony, opowieści które snują długimi wieczorami. Najbliższy sąsiad okazuje się wtedy wrogiem, w swoich zawierzeniach potrafi dojść tak daleko by zabić. Wojna zmienia ludzi i nic już nie jest takie jak dawniej. Dobre wspomnienia ulatują niczym wypuszczony z ręki balonik, z każdą chwilą maleją by zniknąć całkowicie wyparte przez rozpacz ciemną i głęboką niczym studnia bez dna.
„Kobieta którą porwał wiatr” to historia oparta na faktach napisana z wielką dbałością o szczegóły. Przedstawia świat takim jakim był w rzeczywistości, opowiada o prześladowaniu żydów o strachu, biedzie i poświęceniu. Tułaczka, kiedy ludzie opuszczali swoje domostwa w obawie przed wysiedleniem toczy się przez całą opowieść. Zakurzone drogi, ludzie obdarci z emocji, spojrzenia pełne nienawiści, szukające „dziury w całym” to serce którym bije ta książka.
Zauroczyła mnie prostotą przekazu i barwnym zobrazowaniem świata do którego nikt z nas nie chciałby powrócić...