Ślady dusz recenzja

Niezwykła podróż do świata magii, który przyciąga nas tajemnicą, fascynuje towarzystwem wiedźm i szamanów, a w końcu porusza pierwotnymi, ludowymi wierzeniami i ich wpływem na losy bohaterów.

Kto z Was nie marzył kiedyś o tym, by posiadać jakiś wyjątkowy dar? Komu nie śniło się, że otrzymuje zdolność lub umiejętność, której nie ma nikt inny i która sprawia, że staje się kimś niezwykłym?

29 letni Adam Karski nie miał takich marzeń. Nie śnił o byciu superbohaterem, ani nie wymyślał sobie nadprzyrodzonych zdolności, których by pragnął. Mimo to je otrzymał, w zaskakujących dla siebie okolicznościach.

Niespełna rok po śmierci babci, która była dla Adama niczym matka, mężczyzna przeprowadza się do odziedziczonego po niej domu i układa sobie życie. Będąc świeżo po rozpadzie związku poświęca się głównie pracy, odkładając na wieczne jutro uporządkowanie spuścizny po zmarłej Anieli. Pośród tej szarej codzienności w życiu Adama pojawia się kot, który niezwykle uprzykrza mu życie. W następstwie szeregu dziwnych, niewyjaśnionych wydarzeń bohater trafia do lokalnej wiedźmy i tam okazuje się, iż jest jej doskonale znany… Podobnie jak wielu innym lokalnym strażniczkom wiedzy tajemnej.

W ten sposób rozpoczyna się niezwykła historia, której nie sposób porównać z innymi. Z pomocą przyjaciółki Sary, Baby Cmentarnej Agaty i pięknej szamanki Zoi, Karski stopniowo odkrywa dziedzictwo, z jakim pozostawiła go babcia. Nawiązuje mentalne kontakty ze zwierzętami, a na jego drodze pojawiają się zbłąkane dusze zmarłych, które przekazują mu tajemnicze wiadomości i ostrzeżenia. Co grozi Adamowi? Czy odkryje prawdziwy testament zmarłej babci? Czy zaakceptuje dar, który w sobie nosi?

Spędziłem z książką Pauli Uzarek magiczny weekend, albowiem wykreowany przez nią świat przeniósł mnie w czasy mojej młodości. Nigdy nie zapomnę, jak z wypiekami na twarzy wyczekiwałem sobotniego popołudnia, a wraz z nim bloku bajek i filmów Disneya. Zabierały mnie one do świata marzeń i sekretów, pozwalając tym samym pielęgnować siłę wyobraźni i uniwersalnych wartości. “Ślady dusz” przypomniały mi ten czas mimo 40tki na karku, za co trafiają na honorowy regał i szykują miejsce dla kolejnej części.