Propozycja dżentelmena recenzja

Bridgertonowie powracają.
„Propozycja dżentelmena” to trzeci tom serii Bridgertonowie. Tym razem bohaterem jest „Numer Drugi”, czyli Benedict, drugi z braci, jednak nie używajcie przy nim tego określenia, bo go nie cierpi.
Sophie nigdy nie marzyła, że znajdzie się na słynnym balu maskowym lady Bridgerton. Nawet w swoich snach nie śniła, że spotka tam księcia z bajki, a ona sama w ramionach Benedicta Bridgertona poczuje się jak prawdziwa księżniczka. Mimo że była córką hrabiego, zła macocha uczyniła z niej swoją służącą. Wie jednak, że gdy zegar wybije północ, musi powrócić do smutnej rzeczywistości, lecz te magiczne chwile już na zawsze pozostaną w jej pamięci. Od tamtej niezwykłej nocy Benedict nie potrafi wyrzucić z głowy przepięknej damy, która nawet nie zdradziła mu swego imienia. To sprawia, że lord pozostaje niewzruszony na uroki innych kobiet, a sam przysiąg sobie, że znajdzie, a potem poślubi tajemniczą piękność z balu. Bridgerton staje jednak na rozstaju dróg, kiedy spotyka pewną czarującą służącą, przy której może być prawdziwym sobą, a nie tylko panem Bridgertonem. A fakt, że kobieta wydaje się mu niepokojąco znajoma, jeszcze bardziej miesza mu w głowie.
Na pierwszy rzut oka opis sugeruje, że mamy do czynienia z historią Kopciuszka. Z całą pewnością autorka bazowała się na tej baśni, jednak pokazała to na swój sposób. Uczucie, które połączyło Sophie i Benedicta jest na baśniowy. Mamy tutaj miłość, którą czuć, nawet kiedy się jeszcze nie spotkało tej osoby, jednak wiesz, że jest w pobliżu. Miłość, która sprawia, że w jednej chwili zdajesz sobie sprawę, że dotąd wszystko było jakby za mgłą, jakby w tamtej chwili ktoś założył Ci okulary i dopiero wtedy wszystko widzisz wyraźnie, jakby wszystko wcześniej nie miało sensu. Miłość, która zdaje się przetrwać prawie wszystko, ale czy naprawdę wszystko? Tego musicie się przekonać sami.
Może historia nie była aż tak oryginalna, ale to nie znaczy, że nie przeczytałam tej części w jeden wieczór. Co prawda byłam trochę zawiedziona postacią Benedicta, w poprzednich tomach wydawał się tak tajemniczy, że to musiało mieć drugie dno. Oczywiście tak było, jednak nie było aż takiego zaskoczenia jak w przypadku Anthonego. Wiem natomiast jedno, Brigdertonowie mają w sobie coś, co sprawia, że pochłania się te książki w mgnieniu oka. Po prostu musisz się dowiedzieć jakie przygody zgotował im los. Nie sądziłam, że tak bardzo polubię tę rodzinkę. Teraz czas na Colina, który od samego początku jest moim ulubionym bratem i już nie mogę się doczekać, aż poznam jego historię.