Nawiedzony dom na wzgórzu recenzja

Powieść "Nawiedzony Dom Na Wzgórzu" wzbudziła wielką sensację. Powstało wiele ekranizacji, w tym niedawno bardzo ciekawy serial Netflixa (bardzo odbiegający od książki), który zachęcił mnie do przeczytania oryginalnej papierowej wersji. Niestety trochę się na niej zawiodłam.

Do rzekomo nawiedzonego, starego jak świat i owianego tajemniczą aurą Domu na Wzgórzu przybywają cztery osoby, doktor Montague, który poszukuje zjawisk paranormalnych; Theodora i Eleanor, obie ciekawe przygód, które na nie czekają; oraz Luke - przyszły spadkobierca rezydencji. Zaczyna się ciekawie i tajemniczo, ponieważ o Domu na Wzgórzu krążą różne pogłoski i żadna z nich nie jest pozytywna. Następnie służba, która ze strachu nie zostaje na noc w rezydencji... Dom jest owiany dziwną aurą, którą można wyczuć zaraz po przekroczeniu progu.

Z pewnością nie jest to jednak powieść dla każdego, ale na pewno przypadnie do gustu fanom klasyki horrorów. Tak jak początek książki w miarę mnie wciągnął i zaciekawił, tak im później tym było co raz gorzej. Miałam wrażenie, że napięcie rośnie a potem zanika bez żadnego punktu kulminacyjnego. Akcja toczyła się bardzo wolno, brakowało jej wartkości oraz efektów zaskoczenia, wręcz gubiłam się w pewnych momentach i musiałam wracać kilka stron wcześniej, żeby zrozumieć o co chodzi.

Oczywiście przeczytałam książkę do samego końca, jednak zakończenie również mnie nie zachwyciło. Sam pomysł na fabułę jest genialny, tak samo jak niepowtarzalny klimat, którym charakteryzują się powieści Shirley Jackson. W ciekawy sposób przedstawiła Dom na Wzgórzu, jak ten, który "żył" obserwując swoich mieszkańców i mieszając im w głowach. Wypatrywał swoją ofiarę i skupiał się na niej. Był jednym wielkim labiryntem, który co jakiś czas zmieniał swój układ pokoi. Dlatego właśnie ta powieść jest niezwykła, i nie jest typową opowieścią o duchach. Działa bardziej na tle psychologicznym, "niektóre domy rodzą się złe" (cytat z serialu "Nawiedzony Dom Na Wzgórzu").