Peter Jackson i jego Śródziemie recenzja

Sięgnęłam po „Wszystko, co sobie wymyślisz” uważając się za osobę, która wie o Peterze Jacksonie wszystko, a przynajmniej totalne dziewięćdziesiąt procent. Snująca losy filmowej trylogii „Władcy Pierścieni”, która to łącznie zgarnęła najwięcej Oscarów w historii światowego kina, od momentu spisania opowieści przez Tolkiena po kinową premierę „Powrotu Króla” książka otworzyła mi oczy na fakt, jak niewielki był to procent w rzeczywistości – jak wiele zdarzyło się po drodze i jak często cały projekt był o dosłowny krok od niezostania zrealizowanym w ogóle. Autor przedstawia skomplikowane dzieje dzieła Jacksona w sposób przystępny i tak humorystyczny, że nie da się nie parsknąć śmiechem na fragmentach
o nadgorliwym nastoletnim Peterze, łapiącym autobus o siódmej rano, by jako pierwszym ustawić się w kolejce do kina w dniu premiery „King Konga”, ale też i wzruszyć, a nawet odczuć stres towarzyszący jemu i jego partnerce Fran Walsh, gdy ważyło się być albo nie być praw do ekranizacji (i to pomimo iż doskonale znamy, jako czytelnicy, finał tej batalii). Książka przybliża również postać Philippy Boyens, przyjaciółki małżeństwa i scenarzystki, Richarda Taylora, pracownika Weta Workshop (firmy, która stworzyła do „Władcy” efekty specjalne) oraz całego zastępu innych osób, będących w proces powstawania tych niezwykłych filmów zaangażowanych na różnym etapie ich produkcji. W międzyczasie
utrwala czytelnikowi to i owo, na przykład Peter woli herbatę od kawy, urodził się w Halloween i zaczynał w świecie filmu od horrorów, a „weta” to... nowozelandzki owad z grupy szarańczaków. Polecam „Wszystko, co sobie wymyślisz” wszystkim fanom Nowozelandczyka, który niczym czarodziej ożywił Śródziemie, a także tym, którzy nigdy wcześniej nie mieli z nim do czynienia (jakim cudem?), bo będzie to z pewnością dobra okazja, by zafascynować się człowiekiem z wizją. Kimś, kto pod koniec ubiegłego stulecia uparł się, że przeniesie pomysły Tolkiena na ekran i tak zrobił, zrobił wszystko, co sobie wymyślił.