Haunting Adeline recenzja

Uwaga! Jeśli ktoś chce przeczytać tę książkę niech 10 razy się nad tym zastanowi. Autorka sama zamieściła ostrzeżenie, gdzie wyjaśnia jakie tematy są poruszane w książce. Polecam osobom tylko pełnoletnim!

Adeline przeprowadza się do domu swojej babci. Dom Personsów owiany jest mroczną tajemnicą, która fascynuje pisarkę. Gdy kobieta znajduje pamiętniki swojej prababci dowiaduje się, że jej ta miała stalkera. Niespodziewanie Adeline znajduje swojego własnego cichego wielbiciela. Przypadek? Kim jest tajemniczy mężczyzna? Jakie ma plany wobec Addie?

Sama z siebie nigdy nie sięgnęłabym po tę książkę. Niemniej jednak ostatnie wydarzenia w moim życiu wepchnęły mnie w objęcia „Haunting Adeline”. Wcześniej próbowałam już przeczytać jakieś darki, ale niekoniecznie przypadły mi one do gustu. Nie wiecie nawet w jakim byłam szoku po przeczytaniu tej książki, bo tak bardzo mi się spodobała! Historia może i nie jest dla mnie jakaś mega mroczna, ale tematy w niej zawarte nie należą do miłych i lekkich.

Cały klimat, dwór Personsów… Wszystko stworzyło bardzo zagadkową i nieraz budzącą krew w żyłach scenę jak z horroru. Było to bardzo elektryzujące. Ciekawym wątkiem jest tajemnicza śmierć prababci Addie. Super, że razem z bohaterką możemy krok po kroku rozwiązać tę sprawę.

Przejdźmy jednak do głównych bohaterów… Matko Boska jak ja nie polubiłam Adeline. Jak dla mnie jest ona po prostu głupia. Rozumiem, że strach ją podnieca, ale braku instynktu samozachowawczego to już po prostu głupota w lekkim tego słowa znaczeniu. Kto normalny podjudza swojego stalkera? Sama sobie stwarzała wiele niebezpiecznych sytuacji. Szkoda, że autorka nie pokazała jej w trochę innym świetle.

Teraz przejdźmy do naszego Cienia. To jest zły człowiek, ale gdzieś tam dobry na swój własny sposób. Można mu niektóre rzeczy wybaczyć, bo jednak ratuje te dzieci i kobiety. Tajemniczy, ciekawy, fascynujący… On i Adeline są zdrowo rąbnięci, a ich uczucia nie można romantyzować. Jakoś chemii między nimi niestety nie poczułam. Bardzo czekałam na rozdziały z punktu widzenia Cienia. Chciałam lepiej zrozumieć jego motywy. Chciałam wejść do jego głowy.

Całe zakończenie jest intrygujące i już wiem, że przeczytam drugi tom.