Kobiety z bloku 10. Eksperymenty medyczne w Auschwitz recenzja

        Hans Joachim Lang niemiecki dziennikarz i historyk, profesor honorowy antropologii kulturowej na Uniwersytecie w Tybindze. Ukończył studia językowe i nauki polityczne na Uniwersytecie w Tybindze, gdzie był uczniem Freddy Raphael. Jest redaktorem naukowym sekcji codziennej „Schwabisches Tagblatt” w Tybindze, a także autorem kilku książek i artykułów na tematy związane z holokaustem i nazistowskimi zbrodniami wojennymi. Jego książka „Kobiety z bloku 10: Eksperymenty medyczne w Auschwitz” opowiada historię 800 kobiet, które były poddawane pseudonaukowym eksperymentom medycznym w Oświęcimiu i dostarczają informacji biograficznych o ofiarach. 

          Blok 10 w Auschwitz, to blok gdzie wykonywano eksperymenty medyczne w dziedzinie ginekologii. Kobiety były traktowane jak króliki doświadczalne. Musiały przejść selekcję, która była już na rampie w Auschwitz, albo w Birkenau. Główną funkcję w eksperymentach pełnił ginekolog prof.dr.n.med. Carl Clauberg. Objął blok w 1943 roku. Jego autorskie badanie to masowa sterylizacja. Do tych badań również dołączyli: dr n.med. Hont Schumann, dokonywał selekcji kobiet do eksperymentów sterylizacji za pomocą promieni rentgenowskich; dr n.med. Eduard Wirths prowadził badania nad rakiem szyjki macicy i dokonywał operacji bez zgody więźniarek z bloku 10. Bakteriolog dr n.med. Bruno Weber zmuszał kobiety do oddawania krwi, które zagrażały życiu. Zajmował  się wczesnym wykryciem gośćca stawowego oraz metodami określenia grupy krwi na podstawie analizy śliny. Dr n.med. Bruno Beger i dr n.med. Hans Fleischhacher wyselekcjonowali 29 żydowskich kobiet z bloku 10, a także 57 mężczyzn, którzy  byli sklasyfikowali według kryteriów "rasowo-antropologicznych". Ich zwłoki zostały wysłane do Instytutu Anatomii ówczesnego Uniwersytetu Rzeszy w Strasburgu. Te badania zostawiły uszczerbek na zdrowiu psychicznym, jak i fizycznym. Cierpienia, jakie doznawały kobiety nie kończyły się wraz z eksperymentami. Selekcje były zagrożeniem dla ich życia. Po ich zakończeniu, zazwyczaj więźniarki nie mogły mieć dzieci. 

        Książka porusza już od pierwszej strony. Nie dość, że w Auschwitz trzeba było walczyć o przetrwanie, to jeszcze kobiety musiały narażać swoje zdrowie fizycznie i psychiczne. Niektórzy uważali, że lepiej poddać się eksperymentom, bo nikt ich nie wyśle do komory gazowej. Niestety, nie było to prawdą i nie chroniło przed niczym. Nikt nie pytał się o zgodę kobiet, nawet nie wiedziały, jakim zabiegom były poddawane. Śmierć czyhała na nie na każdym kroku. O historii badań na kobietach z bloku 10, nie można zapominać. Dlaczego? Badania naukowe, które nie są oparte na etyce i szacunku do drugiego człowieka, nie powinny być przeprowadzane. Bestialstwo nie jest odpowiednią drogą do sukcesu, nawet jeżeli ktoś, kieruje się dobrymi intencjami.