Vincere l’amore recenzja

Książka Anny Wilman „Vincere l’amore” to pierwsza książka w tym roku, której czytanie zajęło mi 3 miesiące, a zebranie się do napisania recenzji, kolejne 3 tygodnie. Czemu? Do tej pory nie wiem co o niej napisać, serio. Nawet jak od przeczytania książki minął jakiś czas, to wiedziałam co chce o niej napisać. Przy „Vincere” nie mam zielonego pojęcia, bowiem tak długo ją czytałam, że jedyne co pozostało mi w pamięci, to to, że nic się w niej nie działo… i pewnie dlatego ją co chwilę odkładałam…

Czytając „Vincere l’amore” nieraz w mojej głowie pojawiała się piosenka Jana Kiepury „Brunetki blondynki”. Ja nie wiem czemu autorka zdecydowała się na ciągłe powtarzanie tych słów, ale wiem, że w pewnym momencie straciłam już do tego cierpliwość i to też wpłynęło na moją decyzję o odłożeniu książki na późniejszy czas.

Mamy tu motyw aranżowanego małżeństwa. Główna bohaterka wraca do LA i jak się później dowiaduje, jej przyszłość jest już zaplanowana. Ma zostać żoną Vittore Beneventtiego, chłopca na którego widok wszyscy drżą…. Sama jako 18latka nie za bardzo umie odnaleźć się w nowym społeczeństwie i dziwi ją to, że w szkole nie za bardzo wszyscy lubią jej przyszłego męża. Relacja między głównymi bohaterami pędzi z prędkością światła. On od razu traci dla niej głowę, mówiąc, że należy do niego, a ona poddaje się temu, bowiem… sama nie należy do osób mających jakikolwiek swoje zdanie. Jej rozchwianie emocjonalne i ciągłe zmienianie zdania, było okropnie irytujące. W jednym momencie niby coś chciała, zaraz ktoś jej coś powiedział i zmieniała zdanie.. strasznie to wszystko było chaotyczne i w sumie nic nie wnoszące do tej historii. Chyba, że miało to na celu irytować czytelnika, to w takim razie udało się to autorce w 100%. Zakończenie tylko utwierdziło mnie w przekonaniu, że główna bohaterka powinna podjąć się leczenia psychiatrycznego…Po Vittore też spodziewałam się pewnego siebie chłopaka, a momentami parskałam śmiechem, bo jego zachowanie było za bardzo przekoloryzowane.

Może nie będę się już zanadto rozpisywać o tym co mi się tu nie podobało. „Vincere l’amore” to książka, która mi osobiście się nie podobała, może akurat Wam przypadnie do gustu? Nie wiem. Ja kontynuację sobie odpuszczę, a książki z poleceń z bookstagrama…zacznę bardziej analizować, zanim na jakąś się zdecyduje ;)