Vincere l’amore recenzja

[…]Solo noi due, contro il mundo- tylko nas dwoje przeciwko całemu światu[…]

Gdybyście byli w mafii, mając najwyższą pozycję, znajdując dla was najważniejszy skarb, ochronilibyście go? Czy podpalilibyście cały świat?

Noemi Santino i Vittore Beneventini, dwoje młodych ludzi, żyjących od dziecka w mafii. Przesiąkniętych zasadami i sztywnymi regułami, ale też tym, że ich ojcowie zaplanowali dla nich przyszłość. Noemi została obiecana Vittore, a właściwie jej ojciec przegrał o nią w karty. Gdy po 13 latach, Vittore spotyka swą przyszłą żonę, traci dla niej głowę. Jednakże Naomi wydaje się być nieskalana tym światem, nie wie co to znaczy brutalność i życie z adrenaliną w żyłach. Jednakże udaje jej się pokochać Vittore. Jedno zdarzenie, jedna sytuacja sprawiają, że ich świat rozsypuje się jak domek z kart.

Szczerze przyznam się, że na samym początku trudno było mi się wkręcić w całą historię. Zrozumieć to co się tam działo, a przede wszystkim irytował mnie Vittore. Zachowywał się jak zazdrosny dupek, nachalny i zaborczy. Wręcz miałam poczucie, że osacza tą biedną dziewczynę, wywierając na niej presję. Gdy powoli zaczynałam rozumieć powodu tego wszystkiego, książka się skończyła. Autorka pozostawiła mnie w takim szoku, że jeszcze do tej pory próbuje zrozumieć dlaczego. Przecież wszystko zaczęło się od pewnego momentu układać pomiędzy bohaterami. Dlaczego? Nie takiego zakończenia się spodziewałam. Dobrze, że nie rzuciłam czytnikiem, gdy przeczytałam ostatnie zdanie








Dostałam w tej książce ogrom emocji, które wciąż szaleją w moim organizmie. Ogień trawi moje policzki, adrenalina krąży w moich żyłach, a tysiące myśli rozbrzmiewa w mej głowie, gdzie przeważa jedno: droga autorko kiedy następny tom, bo ja nie wytrzymam. Mój świat nie będzie istnieć jak nie dowiem się czy z bohaterami będzie wszystko dobrze.

Pierwsza styczność z piórem autorki i stwierdzam, że mega udana. Może z początku był mały problem z ogarnięciem tego wszystkiego, tych akcji, zrozumienia koneksji, ale potem tak się wkręciłam, że totalnie przepadłam. Chociaż wciąż temat aranżowanego małżeństwa w mafii jest dla mnie dziwny. No bo jak można wybrać komuś mężczyznę, jeśli się go jeszcze nie spotkało?

Droga autorko liczę po cichu, że napiszesz szybciutko drugi tom, bo inaczej zasypię cię wiadomościami z pytaniami: kiedy kiedy kiedy 









 polecam