Grota recenzja

Okrutne zło kroczy bezustannie za człowiekiem pozostawiając na duszy i ciele wyryte historie. Trwały, niezbywalny ślad, na zawsze. Blizny, których nie można zaleczyć, ciągle żywe, sączą wspomnienia. Zatruwają wewnętrzny świat, odbijając się na otaczającej codzienności. Osaczają i drwią jak w pijackim amoku, choć nikogo nie śmieszą. Stają się toksyną, która zagnieżdża się pod skórą i dręczy każdego dnia. Przejmujący ból istnienia odciska niezatarte piętno jak stopy w tężejącym betonie, a doznania są smugą błota, którą łatwo zmyć. Wybrukowany plac szczelnie pokryty kamieniem.

Sambor próbuje odnaleźć się w rodzinnym Runowie. Błądzi w mroku niepewności, zmaga się z traumatycznymi wydarzeniami i trafia w ślepe zaułki, ale kroczy ciągle do przodu. Chcę skruszyć swój świat samotności, a życie podrzuca mu kłody. Echo starych spraw powraca siejąc niepokój.
W pobliskim lesie zostaje odnalezione poćwiartowane ciało czternastolatka. Szczątki rozrzucone wokół Czarciej Groty sieją panikę wśród mieszkańców. Nowe śledztwo niesie wiele niewiadomych. Wśród społeczności krążą legendy o Strzygach. Pod nieustępliwym okiem Malczewskiego wynurzają się sekrety. Śledczy wpada na trop rodziny mieszkającej na obrzeżach lasu, izolującej się od świata.

"Na świecie istnieje tylko jeden gatunek potwora. To człowiek".

Drugi tom serii z Samborem Malczewskim. Kontynuacja losów komisarza i nowe śledztwo, które oplata pajęczą siecią brutalności. Intryguje i zniewala niepewnością. Osacza. Rani. Przeraża.
Okrutny portret rodziny żyjącej w matni zwątpienia. Krzywda wybrzmiewa z każdej strony. Trudne emocje, cierpienie dzieci i przerażenie. To co ukryte na dnie serca doskwiera najbardziej. Przemoc, toksyczne więzi, psychopatyczna osobowość. Pod kontrolą oprawcy, który niszczy bezpowrotnie, płyną dni po brzegi wypełnione dramatem i pustką, bez szans na wyzwolenie i dobrą przyszłość. Poczucie zagrożenia, lęku, gwałtownych spiętrzeń emocji. Rodzinny dom, gdzie rozpacz odzywa się każdego dnia.

Ludzie boleśnie skrzywdzeni przez najbliższą osobę, zmagają się z dojmującym poczuciem niesprawiedliwości. Odarci z człowieczeństwa, godności i traktowani gorzej niż zwierzęta.

Źli ludzie nigdy się nie zmieniają, bo "kto rodzi się potworem, nigdy nie przestaje nim być".
Poranieni fizycznie i psychicznie grzęzną w bagnie beznadziei. Oblepia ich smuga błota tworząc nieusuwalne ślady. Czarna dziura krzywdy zabija nadzieję. Niewyobrażalny ból nie ustaje. Otacza aromat śmierci. Koszmar nie ma końca. Wokół układy , zależności, szemrane interesy i niekończący się strach niepewności.

Czeka Was przejmująca wyprawa w głąb udręczonej duszy człowieka. Takich emocji może nam dostarczyć tylko Moss.

Polecam bardzo.