Męczennicy na płótnie recenzja

"Męczennicy na płótnie" to drugi tom serii kryminałów z komisarzem Bondysem w roli głównej, który staje w obliczu serii brutalnych morderstw pozostawiających za sobą ślad okrucieństwa i zagadkę niełatwą do rozwiązania. Jest to mroczny thriller kryminalny, który wciąga czytelnika w ciemne zakamarki ludzkiej psychiki i tajemnic Bydgoszczy lat 90.
Historia rozpoczyna się od makabrycznego odkrycia – z rzeki Brdy zostaje wyłowione ciało starszej kobiety, której ręce były związane, a rana kłuta brzucha wskazuje na brutalne morderstwo. Nie jest to jednak koniec koszmaru, gdyż niedługo później zostaje napadnięty kilkuletni chłopiec. Te tragiczne wydarzenia potwierdzają najgorsze obawy komisarza Bondysa i jego zespołu: miasto ponownie jest nękane przez seryjnego mordercę.
Fabuła rozgrywa się w scenerii mrocznej Bydgoszczy. Autentyczność lat 90. została doskonale oddana przez autorkę, która zgrabnie wplotła lokalny koloryt i atmosferę tamtego czasu. Szare, ponure ulice miasta stanowią idealne tło dla tej mrocznej historii.
Opis zbrodni, jak i sam proces śledztwa, są przedstawione z dużą dbałością o detale, co dodaje powieści realizmu. Autorka zręcznie pokazuje, jak cienka jest granica między pasją a obsesją, oraz jak łatwo przeszłość może wpłynąć na teraźniejszość, budując wokół tego motywu niezwykle sugestywną i emocjonalnie angażującą narrację. Poprzez postać mordercy, którego działania wynikają z głęboko zakorzenionych traum i niezdrowej fascynacji sztuką, autor eksploruje, jak intensywne emocje i pragnienia mogą przerodzić się w niebezpieczną manię.
Równocześnie, poprzez postać seryjnego mordercy, autorka pokazuje, jak pasja do sztuki, która w swojej istocie jest czymś pięknym i kreatywnym, może zostać wypaczona i przekształcona w coś przerażającego i destrukcyjnego. Morderca, dążący do stworzenia swojego „dzieła doskonałego”, jest gotów poświęcić ludzkie życie, co ilustruje, jak łatwo granica między twórczym impulsem a obsesją może zostać przekroczona.
Autorka poświęca dużo miejsca na prywatne życie i rozterki komisarza Bondysa. Jego zmagania z przeszłością, osobiste traumy i próby ułożenia sobie życia na nowo często przeważają nad samym śledztwem. Choć takie podejście dodaje głębi psychologicznej postaci, to momentami przyćmiewa główny wątek kryminalny. Niektórym czytelnikom może brakować intensywnego skupienia na samej zagadce morderstw, ponieważ długie wątki osobiste Bondysa spowalniają tempo narracji. Ta równowaga między prywatnymi problemami a profesjonalnym śledztwem, może sprawić, że wątek kryminalny straci na dynamice i napięciu, co jest kluczowe dla tego gatunku literackiego.
Tom drugi o wiele mniej przypadł mi do gustu, pomimo bardzo ciekawego pomysłu na wątek kryminalny. Za dużo było niepotrzebnych opisów i rozważań, a zabrakło napięcia i dynamiki. Do tego dość wcześnie zdajemy sobie sprawę kto jest mordercą, zabrakło jak dla mnie elementu zaskoczenia.