Gra o marzenia recenzja

W powieści Daniela Muniowskiego „Gra o marzenia” czytelnikowi zostaje przedstawiona historia Maćka oraz Anety.

Maciek to 30-letni weterynarz, który wykonuje zawód wybrany przez jego matkę. Nie jest to jego pasja, tylko sposób na spłatę kredytu wziętego na mieszkanie i po prostu utrzymanie się. Jego życie zaczyna się zmieniać w chwili, gdy przez pomyłkę dostarczona zostaje mu paczka, która do niego nie należy.

Z tym bohaterem miałam problem, ponieważ czasami wkurzała mnie jego postawa. Były momenty, gdy zastawiałam się czy on ma 30, czy 13 lat. Jednak im dłużej czytałam tę książkę, tym bardziej zaczynałam lubić Maćka. Potrafił mnie zaskoczyć swoimi pomysłami.

Aneta to przeciwieństwo Maćka. Życie od najmłodszych lat jej nie rozpieszczało i podkładało pod nogi kłody. Jednak ona się nie poddała i walczyła o swoje życie i marzenia. Udało jej się przekształcić swoją niecodzienną pasję, jak na kobietę, w pracę, dzięki której mogła wyprowadzić się z rodzinnego miasta i utrzymać w Bydgoszczy.

Autor wykreował bardzo dobrze swoich bohaterów. Każdy z nich jest wyrazisty, ma swój charakter. Są to dwie osoby o dwóch odmiennych osobowościach, różniące się jak ogień i woda, ale mimo to do siebie pasujące.

Najbardziej jednak zauroczyli mnie bohaterowie drugoplanowi. Nie sposób nie pokochać rezolutnej, pewnej siebie 11-letniej siostry Maćka, dzięki której on i Aneta się spotkali. Polubiłam też rodziców bohatera, przez których zaśmiewałam się do łez, czytając ich dialogi prowadzone miedzy sobą.

„Gra o marzenia” autorstwa Daniela Muniowskiego to książka, która zawiera w sobie bardzo dużo prawdy o współczesnym świecie. Pokazuje, iż w dwudziestym pierwszym wieku nadal istnieje w głowach wielu osób podział zawodowy ze względu m.in. na płeć. Niektóre ścieżki kariery wybierane przez ludzi nie są traktowane przez innych jako praca, tylko zabawa, czy wygłupy, choć można z nich utrzymać dom i rodzinę.

Czy książka ta zostaje w pamięci na dłużej? Powiedziałabym, że tak i nie. Historia jest ciekawa, ale nie wywołuje skrajnych emocji, po których ciężko potem dojść do siebie. Natomiast pewnie przemyślenia zawarte w książce gdzieś zakodowały się w mojej głowie i zostały na dłużej. Zmusiły do spojrzenia na świat z innej perspektywy.

Podsumowując: autor stworzył lekką powieść pełną humoru, sarkazmu, ale też poruszającą ważne tematy otaczającego nas świata. Książkę czyta się bardzo szybko. Jest napisana prostym i przejrzystym językiem.

Polecam książkę „Gra o marzenia” Daniela Muniowskiego wszystkim tym, którzy chcą spędzić miło czas, czy też zrelaksować się po ciężkim dniu.