W cieniu orła recenzja

FABUŁA:

Wraz z tym tytułem przenosimy się do Polski roku 2027, w której na stanowisku premiera zasiada Paweł Nowak – nasz główny bohater. Kilka pierwszych rozdziałów przeniesie nas w życie szkolne oraz studenckie tego chłopaka, do lat 2006 i 2012. W ciekawy sposób zobrazowana została rzeczywistość polityczna tamtych lat, a zwłaszcza czas rozgrywek w piłce nożnej w 2012 roku. Już czytając te migawki z przeszłości dowiadujemy się, że Paweł ma jednego wyjątkowo dobrego przyjaciela Tomka, którego zaobserwujemy także u jego boku w trakcie rozwoju kariery politycznej.

Paweł jak to w polityce bywa często mija się z prawdą, fałszuje dane na temat stanu gospodarki państwowej, które podawana są do informacji publicznej. Władza szybko uderza mu do głowy, a jego oponenci polityczni uważnie obserwują jego działania tylko czekając na potknięcie.

Pewna dziennikarka dostaje tajemnicze zlecenie przekazania do kancelarii premiera materiałów kompromitujących Pawła Nowaka. Od tego momentu rozpoczyna się istna walka rządu Nowaka o przetrwanie i o wyjście z twarzą z tej sytuacji, chociaż to może okazać się niezmiernie trudne. Kto chciał doprowadzić ten rząd do upadku i czy brutalna prawda zniszczy na zawsze polityczne kariery naszych bohaterów? Przeczytaj, a dowiesz się sam.

OPINIA:

Niewątpliwie to co najbardziej intryguje w tej książce to wizja Polski w roku 2030, zwłaszcza pod względem politycznym. Jakie partie będą rządziły i jakie poglądy prezentowały? Tu autor bardzo dokładnie ukazał to co już teraz powoli obserwujemy w naszym kraju na arenie politycznej, więc ta wizja wydawała się być wysoce prawdopodobna. Dużą zaletą jest lekkie pióro autora, który sprytnie operując językiem potrafi przyciągnąć czytelnika i sprawia, że „W cieniu orła” czyta się niezwykle lekko i szybko, chociaż poruszana tematyka do łatwych nie należy. Były momenty, w których język potoczny narracji lekko gryzł się dla mnie z językiem oficjalnym, którym operowali politycy, ale nie miało to znacznego wpływu odbiór treści książki. Zakończenie było moim ulubionym momentem całej książki, bo nie tylko było zaskakujące, ale także wybuchowe i zdecydowanie pozostawia ono czytelnika z refleksją i bardzo dobrymi wrażeniami po całej lekturze.

Nie jest to najlepsza książka, czy najlepszy thriller polityczny jaki czytałam, ale dobrze spędziłam z nią czas.