Gniewa recenzja

Wcale się nie GNIEWAm, że autorka napisała kolejną książkę z cyklu Kwiatu paproci. Po przeczytaniu wszystkich części poczułam coś na kształt przyćmionego książkowego kaca, bo wiedziałam, że pomimo pewnych wad (sprawdzających się głównie do infantylizmu Gosławy, jednak absolwentki kierunku lekarskiego) tych książek, będę tęskniła za oderwaniem się od codzienności i zanurzeniem w tym fantastycznym świecie pełnym magii, ale i słowiańskich (więc historycznie także polskich) tradycji. Potem moje poczucie czegoś literacko utraconego ukoiła Jaga. A rok 2022 oprócz wielu obiektywnie złych wiadomości, przyniósł także iskrę nadziei na ponowne rozpalenie ognia w rozżarzonych oczach swarnego boga na łamach nowego tomu. No i oto jest!

Tom jest retrospektywny, skupia się na perypetiach Jarogniewy w czasach przed jej swaćbą. Spotkamy tu m.in. Mszczuja, boginię Mokosz, Swarożyca, ale i inne upiry.. i nowe postaci! No na przykład Barnima, którego jeszcze autorka nam nie przedstawiała. Jest to część cyklu bardziej dojrzała językowo, bardziej przemyślana, spokojniejsza gramatycznie, subiektywnie czuję jak Katarzyna Berenika Miszczuk dojrzewała wraz z tworzeniem kolejnych książek. Autorka trzyma fason, nie odgrzewa kotleta udanego cyklu ani nie naciąga fabuły w oparciu o własnoręcznie utkaną legendę. Ma pomysł na akcję, ma pomysł na interakcje bohaterów, ma pomysł na spięcie całości, ale i na poprzetykanie fabuły epizodami, które nadają całości oddechu, dają taką przestrzeń i wyobraźni i skupieniu czytelnika. W Bielinach utrzymuje się rytm życia według słowiańskich świąt, jak Jare Gody, Noc Kupały, Dziady, więc na tym fani cyklu się nie zawiodą. Stosunkowo dużo w Gniewie jest scen erotycznych, w poprzednich tomach było to wyhamowane na etapie przedseksualnym, tu fabuła idzie o krok dalej.

Nie do końca przemawia do mnie nadanie Gniewie numeru 0,75 w cyklu, bo o ile oczywiście treść skupia się na Babie Jadze, to jednak jest to opowieść snuta w towarzystwie Gosławy jako matki i żony. Ja uważam, że spokojnie można by nadawać kolejnym tomom kolejne cyfry.

Katarzyno Bereniko MiSTRZuk, stworzyłaś wyjątkowy równoległy świat, do którego powraca się z pewnym sentymentem. Cieszę się, że porzuciłaś medyczną karierę na rzecz tej literackiej i trzymam za Ciebie kciuki! A zarówno autorce, jak i serii (i sobie), życzę co najmniej tylu tomów i co najmniej w takim tempie jak cykl o Joannie Chyłce produkuje Remigiusz Mróz.

Książkę (e-book właściwie) otrzymałam z Klubu Recenzenta serwisu nakanapie.pl, za co niech opiekują się Wami słowiańscy bogowie (i literaccy też;)