Głupiec recenzja

„Głupiec” ma u stóp cały świat. Jeśli porzuci wszystko i wyruszy w drogę, zyska więcej niż kiedykolwiek miał”.

Ten cytat idealnie oddaje całą fabułę książki. Tytułowy Głupiec to karta tarota, która jest symbolem drogi, ale również nowego życia.

Bohaterka tej historii ma na imię Olga i poznajemy ją kiedy dowiaduje się o swoich chorobie i o tym, że może się cieszyć życiem jeszcze tylko przez rok. Przekonana, że żyła zbyt asekuracyjne, postanawia czerpać teraz z życia jak najwięcej. Bez zbędnych analiz postanawia postawić wszystko na jedną kartę. Kartę głupca, którą otrzymała od starszej sąsiadki. I choć na początku zupełnie nie potrafi dopasować do siebie jej znaczenia, to nieustannie ma ją przy sobie. Wraz z mamą przenosi swoje życie nad morze, gdzie podejmuje kolejne wyzwania. Bowiem czasami dostrzegamy przepuszczone przez palce życie dopiero wtedy, kiedy możemy je stracić.

Jest to kolejna książka Katarzyny Franus, którą miałam przyjemność czytać i stwierdzam, że dawno nie czytałam tak wartościowych pozycji. Mimo że wiele rzeczy w trakcie tej historii jest ujętych symbolicznie, to nie ma problemu ze zrozumieniem ich istoty.

Po przeczytaniu kilkunastu pierwszych stron czułam się zagubiona. Nie miałam pojęcia, o czym czytam i co autorka chce mi przekazać. Jednak kiedy zaczęłam wgłębiać się w fabułę, to przepadłam.

„Głupiec” to książka z gatunku literatury pięknej, która wzbudza emocje, raczy nas pięknymi słowami, ale też skłania do refleksji nad tym, jak żyjemy.

Z Olgą może identyfikować się każdy z nas. To właśnie główna bohaterka na krawędzi życia uczy nas, jak z niego korzystać, jak czerpać pełnymi garściami. I tak szczerze mówiąc trochę zazdroszczę głównej bohaterce, że ona już się dowiedziała, jak to jest cieszyć się każdą chwilą.

Nie warto życia odkładać na później, bo to później może nigdy nie nadejść. Nie warto zatracać się w przeszłości czy też planować odległej przyszłości, bowiem możemy stracić z oczu to, co piękne jest tu i teraz.

Lektura tej powieści była dla mnie niezwykle przyjemna, ale nie umniejszało to jej ważności. Starałam się wziąć z niej jak najwięcej dla siebie i jestem absolutnie przekonana o tym, że ta historia zostanie w mojej pamięci na bardzo długo. Jedyne, co mogę zrobić, to polecić ją wam ogromnie. Być może i was wywoła emocje, które będą wam towarzyszyć dłuższy czas.