Jakbyś kamień jadła recenzja

Chcesz zobaczyć i poczuć prawdziwe cierpienie? Sięgnij po książkę Wojciecha Tochmana!
Lapidarność stylu pisarza pozwala mówić bólowi samemu za siebie, a jest on w tej książce narratorem idealnym. Wstrząsająca, wzruszająca, wciągająca - taka jest w skrócie historia konfliktu z lat 1992-1995. Reporter rozmawia z kobietami, które przeżyły piekło wojny - były bite, gwałcone, straciły mężów i dzieci, musiały opuścić swoje domy... "Jakbyś kamień jadła" skłania do refleksji i zadania pytania: "Jak coś takiego mogła wydarzyć się w środku Europy zaledwie kilkanaście lat temu?!" Cały świat patrzył, cały świat nic nie zrobił! Tochman nie dopytuje bohaterek o szczegóły - wie, że jedno pytanie może je poniżyć, rozdrapać rany, rozwścieczyć i wie także, że z korzyścią dla tekstu bywa przemilczenie niektórych kwestii. Opis gwałtu nie dodałby mu "uroku", a samo zdanie "Rozpoczął się gwałt" - sprawia, że czytelnik płacze lub zamurowany odkłada na moment książkę! Mistrzostwo reportażu! 'Jakbyś kamień jadła" zmienia nasze spojrzenie na świat i konflikty "z telewizji". Czytałam 3 razy i za każdym razem na nowo odkrywałam ludzkie cierpienie i okrucieństwo!
Sąsiad sąsiadowi pluł w twarz. Zwykli ludzie przychodzili do obozów dla więźniów, by uderzyć wroga! Żołnierze zmuszali starców do zbierania zwłok z całych wsi! Mało? Przeczytaj!