Chemia śmierci recenzja

Początek książki to trzymający w napięciu opis odkryć dokonywanych w małym i jak się wydaje spokojnym miasteczku! Zwłoki na bagnach, martwe zwierzęta podrzucane młodym kobietom, owczarek niemiecki z poderżniętym gardłem, kolejny znaleziony przypadkowo przez policyjnego psa " leśny grób". Jak poskładać wszystko w całość?
Miasto spowija strach, narasta napięcie, mordercą może być każdy! Ludzie są wobec siebie podejrzliwi i agresywni, dochodzi do pobić i krzywdzących oszczerstw! Tymczasem giną kolejne kobiety, a ich ciała znakowane są w brutalny sposób zwierzęcymi motywami... Fabuła wciąga, ale niestety tylko do pewnego momentu!
Końcówka przynajmniej mnie rozczarowuje.... Zamysł pisarza był jak najbardziej ciekawy i mógłby być trafnym i całkiem orginalnym uwieńczeniem thrilleru, ale jego wykonanie pozostawia wątpliwości. Opis akcji ratunkowej i rozwiązanie problemu nudzi!

Głównym bohaterem jest lekarz przybyły z Londynu po stracie żony i córki. Poszukiwał spokoju, ucieczki od pamięci, nowej pracy... Po trzech latach znalazł tam także miłość, a w związku z ponawiającymi się morderstwami powrócił do dawnej kariery "medyczno-krymianlnej." W trakcie trawnia powieści angażuje się coraz bardziej zarówno w śledztwo jaki i w związek z pewną nauczycielką. Z czasem te dwie zajmujące go sprawy łączą się.. Ukochana lekarza ma cukrzycę! Czytelnik niewie kto pierwszy ją zabije: mężczyzna, czy chroba! Dla policji i głównego bohatera zaczyna się kolejny wyścig z czasem!