Głód bogów recenzja

„Głód Bogów” jest drugim Sagi o Krwiozaprzysiężonych, a ja byłam ciekawa, co John Gwynne przygotował w nim dla swoich czytelników. W książkach fantastycznych wiele niesamowitych emocji dostarcza nam eksploatacja świata, w który przyszło nam wkroczyć. John Gwynne sprawił, że mimo tego, że poznałam go w książce „Cień bogów”, nadal mnie fascynuje i sprawia ogromną przyjemność przebywanie w nim. Akcja powieści rozpoczyna się w świecie, który jest inspirowany Norwegią. Pamiętam doskonale, kiedy sięgnęłam po „Cień bogów” byłam nim zafascynowana. Nie potrafiłam sobie odmówić takiej przyjemności, aby ponownie udać się na spotkanie ze znanymi bohaterami.

„Głód Bogów” opowiada o wojownikach Orce, Vargu i Elvarze, którzy kontynuują swoją podróż i próbują uratować świat. Podczas wędrówki spotykają nowe wyzwania i umacniają przyjaźnie ze swoimi towarzyszami broni. Lik- Rifa to mityczna smocza bogini, która może zapowiedzieć koniec świata, teraz kiedy wydostała się z więzienia pragnie zemsty, tego by świat zalał się krwią. Orka nadal poszukuje swojego syna, pragnie ocalić go. Varg wkroczył na drogę, która prowadzi go do zemsty, tylko, czy będzie mógł zapomnieć o tym wszystkim i dalej żyć? Elvara stara się wypełnić krwioprzysięgę, jednak nie jest to takie proste, jakby mogło się wydawać. Czy świat upadnie? Czy nasi bohaterowie będą wstanie odnaleźć to, czego szukają?

„Głód Bogów” rozpoczyna się bezpośrednio po wydarzeniach, które zakończyły „Cień bogów”. W powieści możemy dostrzec tematy związane z samotnością, odnalezioną rodziną, przebaczeniem, odwagą, chwałą, nadal dominują w tym brutalnym, inspirowanym nordycką kulturą świecie fantasy. Bardzo lubię czytać rozdziały z perspektywy Orki. Obserwowanie jej niesamowitej siły i determinacji w ochronie tego, co kocha, pozostało inspirujące. Mimo że tym razem było mniej scen bitewnych, każda z nich była zapierająca dech w piersiach. Gwynne potrafi w niezrównany sposób opisywać walkę i świat, co sprawiło, że historia wydawała się bardziej niuansowa, zanurzając się w szarą strefę między dobrem a złem. Uwielbiam wracać do tego świata, brutalnego, przesiąkniętego krwią krajobrazu prosto z mitologii nordyckiej.„Głód Bogów” ma zaciekłe sceny walki, pokaz mocy, skomplikowaną konstrukcję świata i dobrze napisane postacie. Książka ukazuje skomplikowaną budowę świata i postacie tak dobrze wykreowane, że wydają się prawdziwe. To idealna historia dla każdego, kto lubi historie inspirowane wikingami, epickie przygody, które wciągają od pierwszej do ostatniej strony, ta książka jest lekturą obowiązkową. Jej siła tkwi w jej bohaterach, są to silne jednostki, które okrążyłyby kraj, by walczyć o to, w co wierzą, poświęciłyby się, aby uratować tych, których kochają i udowodniłyby swoją wartość.