Głód bogów

TW: brutalność

Powstają martwi bogowie. Lik-Rifa – mityczna smocza bogini, której cień wywołuje dreszcz, a ryk zapowiada koniec świata – wydostała się z więzienia i ma tylko jeden cel: zanurzyć go we krwi.

"Głód bogów" to epicka kontynuacja sagi fantasy osadzonej w mroźnym świecie inspirowanym nordycką mitologią. Akcja powieści rozgrywa się już od pierwszych stron i budzi grozę w czytelniku na samą myśl starcia się bohaterów z krwawą boginią. John Gwynne zafundował niesamowicie emocjonującą historię, która w niektórych momentach potrafiła mocno chwycić za serce... Ale od początku.

Najważniejszym filarem są bohaterowie - w drugim tomie jest nieco więcej perspektyw, ale nadal Orka i Varg wygrywają w zdobywaniu mojej sympatii. Obydwoje są wojownikami, choć na różnym etapie siły i doświadczenia, którzy oddani są swej rodzinie i misji. Ich działania, choć momentami brutalne, okraszone są chęcią wolności, pozbycia się wroga i odzyskaniu ukojenia - lub ofiarowanie go komuś dla nich ważnego. Tę dwójkę mogłabym czytać bez końca, bo także otaczający ich bohaterowie drugoplanowi są naprawdę ciekawymi postaciami i dodają całej historii solidnej dawki "rodziny" walczącej aż po kres swoich dni. Jeżeli chodzi o pozostałych bohaterów, to mimo wszystko również byli interesujący, ale nie przykuli mojej uwagi na dłużej. Jak już, to tylko szczurzy potomek, ale to ze względu na otaczających go bohaterów.

Trzeba również zwrócić uwagę na nie...

Bogowie powstają... czy odważysz się z nimi spotkać?

"Głód bogów" to drugi tom Sagi o Krwiozaprzysiężonych, która urzekła mnie od pierwszych stron i mój zachwyt trwał nieprzetrwanie do końca i tej części! Nie mogłam się doczekać kolejnego spotkania z Orką, Vargiem, Elvarą oraz ich drużynami! Każda z wojband ma w tej części tak interesującą historię, że nie sposób wybrać ulubioną! Autor w tej powieści zaprezentował nam dwie dodatkowe perspektywy, które może nie porwały mnie aż tak jak główna trójka postaci, ale również miały swoje mocne fragmenty!

Jeśli spodobał się Wam tom pierwszy, to tym również będziecie zachwyceni! Dalej mamy tu przegenialny klimat wyjątkowego wiking fantasy, brutalne i świetnie opisane walki, potwory, podróże, intrygi, dążenie do władzy oraz, co najlepsze!, do zemsty! Niektórych bohaterów się kocha, innych nie cierpi, lecz o każdym czyta się z przyjemnością i zainteresowaniem!

To, co mnie dodatkowo urzekło, to mam wrażenie, że w tej części było więcej magii, co autor przedstawił w niezwykle ciekawy sposób. Książka sporo na tym zyskuje i intryguje jeszcze bardziej!

Innym atutem jest sposób opisywania różnych rzeczy przez autora, które z pozoru drobne, jak opis budowy tarczy czy treningu, to całościowo podnoszą jakość książki. Widać, że autor pasjonuje się wikingami i wie o czym pisze. Wszystko wypada bardzo wiarygodnie i profesjonalnie i trudno mi to zwięźle wyrazić słowami, ale naprawdę jest to coś, na co warto w ...

Q: Jaką najbardziej lubicie mitologię?

Mnie ciężko byłoby wybrać, bo lubię ich przynajmniej kilka, ale do nordyckiej zawsze mam szczególny sentyment.

Nie bez powodu mówię o wierze skandynawskiej, gdyż to właśnie z sag, sporo czerpie John Gwynne w swojej "Sadze o Krwiozaprzysiężonych". "Cień bogów", czyli pierwszy tom tego cyklu był jednym z moich odkryć roku 2024, dlatego od razu po premierze kontynuacji ruszyłem z kopyta z lekturą.

Zdecydowanie nie zawiodłem się na tej książce i dostałem wszystko to, za co polubiłem tę serię. Mamy tu wiele, naprawdę wiele krwawej akcji, świetne zwroty akcji, budowanie napięcia przed ostatnią częścią i dużo wątków, które ciagle się splatają, tworząc niezły węzeł gordyjski. Wpływ na to mają niespodziewane zwroty akcji, łączące bohaterów i wydarzenia. W poprzedniej powieści mieliśmy 3 głównych bohaterów, teraz doszło nam oglądanie wydarzeń z perspektywy dwóch kolejnych postaci, dzięki czemu ciagle wiemy, co dzieje się na tym dużym kontynencie z pierwszej ręki. A dzieje się naprawdę sporo. Nie chcę spoilerować osobom, które jeszcze nie czytały twórczości Gwynne'a, dlatego najlepsza będzie parafraza klasyka: O bogowie i walka!

Jeśli lubicie brutalną fantastykę z dużą dawką akcji i magii, a do tego klimaty nordyckie, to jest to coś zdecydowanie dla Was. Skål!

...

Cudownie było po raz drugi zanurzyć się w świecie ostrych pazurów, szponów i krwi.

„Głód bogów” to dalsze losy

· Orki, która wciąż poszukuje swoje syna,

· Varga, który ma jeden cel: zemsta,

· I Elvare, która bardzo chce wypełnić krwioprzysięgę. Czy wystarczy jej sił by to zrobić?

Pojawia się tutaj nowe postacie Biórr i Guedvarr, którym autor również oddał swój kłos. Bo podobnie jak w części pierwszej mamy tutaj narracje z perspektywy różnych bohaterów.

Żadko się zdarza, ale 2 tom o wiele bardziej podobał mi się niż pierwszy. W poprzedniej części akcja rozkręciła się bliżej połowy książki, a tutaj od samego początku dzieje się wiele. Zakazana magia, intrygi, wiele krwawych scen. Nie zabraknie również zwrotów akcji i ciekawego, nordyckiego klimatu, który ostatnio bardzo polubiłam.
W tym tomie jest więcej magii. Magii, którą posługują się nie tylko wiedźmy, ale również magii płynącej od samych bogów.

Jeśli szukacie mocnego fantasy to bardzo polecam zarówno „Cień bogów” jak również „Głód bogów”.