Głód bogów recenzja

TW: brutalność

Powstają martwi bogowie. Lik-Rifa – mityczna smocza bogini, której cień wywołuje dreszcz, a ryk zapowiada koniec świata – wydostała się z więzienia i ma tylko jeden cel: zanurzyć go we krwi.

"Głód bogów" to epicka kontynuacja sagi fantasy osadzonej w mroźnym świecie inspirowanym nordycką mitologią. Akcja powieści rozgrywa się już od pierwszych stron i budzi grozę w czytelniku na samą myśl starcia się bohaterów z krwawą boginią. John Gwynne zafundował niesamowicie emocjonującą historię, która w niektórych momentach potrafiła mocno chwycić za serce... Ale od początku.

Najważniejszym filarem są bohaterowie - w drugim tomie jest nieco więcej perspektyw, ale nadal Orka i Varg wygrywają w zdobywaniu mojej sympatii. Obydwoje są wojownikami, choć na różnym etapie siły i doświadczenia, którzy oddani są swej rodzinie i misji. Ich działania, choć momentami brutalne, okraszone są chęcią wolności, pozbycia się wroga i odzyskaniu ukojenia - lub ofiarowanie go komuś dla nich ważnego. Tę dwójkę mogłabym czytać bez końca, bo także otaczający ich bohaterowie drugoplanowi są naprawdę ciekawymi postaciami i dodają całej historii solidnej dawki "rodziny" walczącej aż po kres swoich dni. Jeżeli chodzi o pozostałych bohaterów, to mimo wszystko również byli interesujący, ale nie przykuli mojej uwagi na dłużej. Jak już, to tylko szczurzy potomek, ale to ze względu na otaczających go bohaterów.

Trzeba również zwrócić uwagę na niesamowitą zdolność autora w łączeniu rozbudowanego świata z fabułą. Stworzył on skomplikowany system magii, historię całego kontynentu oraz bogów - co łączy się w ekscytującą historię ratowania bliskich, ale także stopniowo całego świata. Każde przegrane starcie czy źle obrany sojusznik... Może skończyć się śmiercią całego miasta. I tu autor również nie boi się ukazywać brutalnych walk, śmierci czy ciężkich wyborów. Pokazuje jak skomplikowane bywa społeczeństwo i co dla niektórych jest ważniejsze w życiu, a również ile warta jest moralność w tak dzikim świecie.

Saga o Krwiozaprzysiężonych to ciężki kawałek fantasy, który może odstraszać swą brutalnością, oschłością i ciągle panującym chłodem. Jednakże tli się w niej płomień, który ogarniając czytelnika pochłania go bez reszty i zostawia po sobie pustkę, którą pragnie się zapełnić kolejnym tomem. Czytajcie, czytajcie, czytajcie... Bo naprawdę warto.