Głębia recenzja

Po raz pierwszy miałem do czynienia z prozą pana Andrzeja Wardziaka, który na rynku wydawniczym debiutował książką pt.: Infekcja. Mogłem zagłębić się w dość interesującą powieść, która związana jest z wodą, wodą, której ja panicznie się boję. Sam tytuł spowodował, że zaczynając czytać lekturę, obawiałem się, czy będę w stanie wczuć się w Głębię.

Autor jest tłumaczem z języka angielskiego i scenopisarzem. Jego powieści były nominowane do książki roku na portalu książkowym lubimycztać. Pan Andrzej uwielbia leśne wędrówki ze swoją małżonką, jest fanem tatuażu, a przy pisaniu (i nie tylko) słucha dobrej, ciężkiej muzyki.

Okładka książki… nie współgra z tytułem powieści, ale gdzieś na drugim planie ciężkie, burzowe chmury, mokra lokalna ulica może dawać poczucie, że ulewy nie będą wróżyć niczego dobrego. Na pierwszym zaś planie mamy młodego człowieka, ale powiem szczerze, że ten nie pasuje mi wyglądem, jak i charakterem do głównego bohatera, Kamila Gołębia. Oczywiście nie oceniam lektury po okładce. Zagłębiam od razu się w fabułę? Co wydarzyło się w Głębi?

Głównego bohatera, wspomnianego Kamila poznajemy, gdy ma naście, a może dwadzieścia lat. Od dwóch lat nie może przeboleć straty swojej młodszej o dwa lata siostry, Agnieszki. Stara się prowadzić normalne życie, pracuje, ma dziewczynę, ale sen z powiek spędza mu szukanie zaginionej. Stara się szukać tropów, śladów, bo wierzy, że Agnieszka żyje. To doprowadza go do stanów lękowych, dziwnego zachowania, którego nie mogą pojąć jego znajomi, dziewczyna i matka. Ta ostatnia namawia go na spotkanie z psychologiem. W tym samym czasie (jest rok 1997), na potrzeby powieści, autor „sprowadza” na Mazowsze, Warszawę i Łomianki, gdzie mieszka bohater, falę powodziową. I stąd mamy po części rozwiązanie tytułu, ale nie tylko, o czym dowiecie się, czytając lekturę. Na domiar złego Kamil przeżywa rozstanie i separację matki z jego ojczymem. To go zupełnie dobija.

Wydaje się, że będzie to kryminał, ale autor umiejętnie dozuje pewnego rodzaju grozą. Momentami czułem, jakbym czytał thrillera psychologicznego, a raz książkę dedykowaną dla młodzieży. A zakończenie zapewne zaskoczy każdego. Warto przeczytać Głębię, nie tylko ze względu na pomysł z zakończeniem, ale też jest to powrót do lat dziewięćdziesiątych, do czasów, gdy marzyło się o najprostszym Intel Pentium czy telefonie komórkowym.

Na pewno z chęcią przeczytam kolejne książki autora.

Skarpie Warszawskiej dziękuję za możliwość przeczytania i zrecenzowania książki.