Gad. Spowiedź klawisza recenzja

Dawno nie czytałem reportażu, który by mnie tak wciągnął- z butami, bez wielu przerw.
Fotel, kawa, książka i jedziemy.
Depresyjna i wywołująca szereg negatywnych emocji, takich jak złość, obrzydzenie, niemoc. Pełna brudu, często ukazująca tę drugą stronę natury klawisza- pełną lęku i wściekłości, już nawet nie na osadzonych, tylko na zwierzchność. To nie jest łatwa tematyka, z tym to jak z karą śmierci, nie da się kategorycznie, jednym zdaniem swojej racji uargumentować. A jednak książka jest kolejnym przykładem, że ludzie siedzący w pierdlach powinni mieć znacznie, znacznie gorzej.Cholery można dostać gdy się czyta, że pedofil czy inny śmieć na pstryknięcie ma lekarza specjalistę, zęby sobie zrobi, jak będzie chciał, żarcie pod nos mu podsuną- a i tak będzie darł łacha z oddziałowego i skargę pisał, bo ten mu nie mówi per pan.
Z drugiej strony: niewielka granica jest między ludzkim, ale surowym podejściem, a zezwierzęceniem typowo wschodnim, albo numerami rodem ze stanfordzkiego eksperymentu Zimbardo (polecam się zaznajomić).
W takich chorych czasach żyjemy, że zawszony menel, zamknięty za dowolny czyn, nawet najgorszy, ma więcej praw niż wychowawca który od przebywania z taką patologią sam wymaga pomocy.
Dużo miejsca poświęca się też na metody przemytu tak niezwykłe, że to materiał na oddzielną książkę. Jest o karze śmierci- temat grząski, wywołujący radykalne reakcje.
Jest też fragment o najbardziej niezwykłym "niepokalanym poczęciu" o jakim słyszałem do tej pory. Ciężko to będzie przebić.
Podobają mi się bohaterzy tych rozmów- są ludzcy, pełni rozterek, napatrzyli się na takie rzeczy, że na kilka życiorysów wystarczy, a jednak część z nich nadal chce naprawić ten system.
Nie będę walił spoilerami, jak w niektórych recenzjach, bo książka jest tak mocna i wciągająca, że nie mogę zabrać czytającemu... no właśnie: radości z lektury? Przyznasz chyba, że to określenie trochę niefortunne, prawda?
A jednak pomimo stanu permanentnego niedowierzania i złości na absurdy, czyta się to na jeden strzał, nie sposób się oderwać. W audiobooku narratorem jest Chabior- przez swoje charakterystyczne role facet jest skrojony do tej funkcji. Jak rzadko kiedy: dycha.