Dziewczyna, która prześcignęła czas recenzja

Do dziś pamiętam, jakie emocje towarzyszyły mi w trakcie czytania pierwszego tomu. Z pozornie oczywistej młodzieżówki wpadłam w wir niesamowicie intrygującej akcji, świetnie wykreowana dystopijnego świata i bohaterów, których los realnie mnie zainteresował. Poznałam serię której kontynuacji ogromnie wyczekiwałam. A jeszcze wtedy nie wiedziałam, że im dalej… tym lepiej.

Po dramatycznej wyprawie do przeszłości i zamknięciu szczelin, nie ma mowy o przerwie czy odpoczynku. Obie strony, splitów i ludzi, trwają w napięciu, przepełnione uprzedzeniami, nienawiścią i strachem, a od wojny dzieli ich niewielki krok.
Ellie i Bale ponownie muszą udać się w przeszłość, aby powstrzymać zbliżające się niebezpieczeństwo, jednak tym razem, nie pozostawiając nikogo za sobą.

Vortex nie tylko kusi okładką i przyciąga wzrok. Nie tylko krzyczy “musisz mnie mieć!”. Przede wszystkim oferuję ciekawy świat, a w tej części jeszcze bliżej mogliśmy dogłębnie go poznać. Akcja od samego początku nabiera tempa i, chociażbyśmy chcieli złapać oddech, nie zwalnia, aż do ostatnich stron. A to co dzieje się na ostatnich kilkudziesięciu stronach… to takiego cliffhangera nikt nie mógł przewidzieć. Autorka wielokrotnie zwaliła mnie z nóg, co rusz, wyciągając na światło dziennie zaskakujące tajemnice, ale w zamian, pozostawiając kolejne pytania bez odpowiedzi.

Poziom napięcia wędruje w górę, a relacja romantyczna Ellie i Bale nabiera rumieńców. Wreszcie!

Tym razem bohaterowie wyruszą jeszcze dalej w przeszłość, ukazując nam więcej świata, który zmienił się po pojawianiu pravortexu oraz etapy, w jaki sposób następowały zmiany. Poznają ludzi najbardziej odrzuconych i skrzywdzonych, oraz ludzi wierzących, że można żyć inaczej. Lepiej.
Motyw podróży w czasie i paradoksów z nim związanych nie jest literaturze obcy, a Anna Benning intrygująco wykorzystała znane motywy w nowej odsłonie, tworząc przy tym jasną i spójną całość.

Nie ukrywam, że momentami zachowanie niektórych bohaterów mnie irytowało. Zachowywali się nieadekwatnie do swojej pozycji czy wieku. Nawet Ellie kilkukrotnie znalazła się na liście do ostrzału, choć jednocześnie czułam, że potrafię ją zrozumieć.

Podsumowując? Drugi tom jest jeszcze lepszy. Dzieje się ogromnie dużo, a autorka wychodzi z siebie, żeby zaskoczyć, ba, zszokować czytelnika. Po lekturze tej części nie obejdziecie się bez trzeciej!