Ucieczka recenzja

To moje pierwsze spotkanie z autorką, Lisą Childs. Do przeczytania tej powieści skusił mnie napis na okładce: Bestseller "The New York Times". Pani Lisa, jak wyczytamy na ostatniej stronie okładki, pochodzi ze Stanów Zjednoczonych, z miejscowości... Halloween. Takich miejscowości jest kilka na mapie USA. Sama nazwa miasta pozwala też sądzić, że może na pisanie mrocznych historii przez pisarkę miało wpływ miejsce urodzenia? Nie ogranicza się jednak do mocnych thrillerów psychologicznych. W jej dorobku są też powieści paranormalne czy romanse. Ucieczka to pierwszy tom cyklu Bane Island (w wersji angielskiej).

Okładka książki z tych, które uwielbiam i które pozwalają czytelnikowi uruchomić wodze fantazji, dotyczące treści zawartej w powieści. Mamy tutaj kobietę stojącą nad brzegiem morza z latarnią morską. Zapewne nie jest to wycieczka na plażę w sezonie urlopowym. Fale zimnej wody rozbijają się o brzeg, a kobieta nie wygląda na szczęśliwą, choć stoi tyłem. Tu na pewno coś się wydarzyło!

Halycon Hall to miejsce, które kiedyś było zakładem zamkniętym o niezbyt pozytywnej renomie. Ludzie nazywali to miejsce, przeklętym. Teraz funkcjonuje na nowo, jako uzdrowisko dla ludzi bogatych i sławnych. Główna bohaterka powieści, Rosemary Tulle, przybywa na wyspę, po tym, jak otrzymuje niepokojący telefon od swojej siostry. Wiadomość, którą zostawiła Genevieve, przeraził Rosemary do tego stopnia, że rusza do ośrodka terapeutycznego, nie bacząc na warunki, jakie panują na zaśnieżonych i śliskich drogach. Na miejscu okazuje się, że Rosemary nie może dostać się do ośrodka, ponieważ... nie ma jej na liście.

Co takiego wydarzyło się w Halycon Hall? Dlaczego miejscowi nie chcą rozmawiać o tym przeklętym miejscu? Czy siostra Rosemary żyje? I... czy na pewno jest siostrą kobiety, która rozpaczliwie próbuje ją odnaleźć? Z każdym rozdziałem poznajemy losy rodziny Tulle, na jaw wychodzą też stare historie ośrodka, które mogą wywoływać ciarki na plecach. Jeśli jesteście ciekawi historii dziewczyny i tego miejsca, koniecznie musicie przeczytać tę opowieść.

Książkę przeczytałem i zrecenzowałem dzięki Skarpie Warszawskiej, za co serdecznie dziękuję.