Chłopiec z lasu recenzja

Jeden z najbardziej poczytnych amerykańskich pisarzy kryminalnych powraca na rynek z nową powieścią, by ponownie zająć nasz umysł i dostarczyć nam sporej dawki emocji. Coben jako jeden z pierwszych pisarzy rozpoczął moją fascynację do książek o podobnej tematyce, więc kiedy zawsze wkracza na rynek ze swoimi dziełami, prędko biegnę do księgarni, by doświadczyć tych samych niesamowitych wrażeń.

Coben potrafi jak mało kto znakomicie zarysować bohaterów.
Mamy: babcię adwokatkę, ostrą jak brzytwa, ale o miękkim sercu, która nie potrafi zapomnieć o tragicznej śmierci swojego syna Davida. Jej wnuczek Matthew to typowy nastolatek, który nie potrafi przejść obojętnie wobec krzywdy koleżanki, jednak nie jest na tyle silny psychicznie, by przeciwstawić się wszystkim dręczycielom w szkole.
Dużą rolę odgrywa także Wilde, wykreowany na Tarzana, jak sam pisarz go w jednym rozdziale nazwał. Detektyw jest outsiderem, więc tym mocniej angażuje się w poszukiwania skrzywdzonej dziewczyny.
Na dalszym planie pojawia się największy dręczyciel Naomi, Crash i jego rodzice. Dzieciak reprezentuje sobą: bogactwo, władzę i popularność, czyli to wszystko, czego Naomi nie miała. Głaskany po główce przez infantylnych rodziców, każdego dnia zmieniał jej życie w piekło. Co do owych rodziców, to tutaj Coben najbardziej skupia się na obciążających taśmach, które mają oni w swoim posiadaniu, a które mogą pogrążyć jednego z polityków.

Powieść nie wciąga od pierwszych stron, nie powoduje kołatania serca, jakie zazwyczaj miałam w przypadku powieści Cobena. Spokojnie odkładałam czytanie i tak w ślimaczym tempie dobrnęłam do końca. Dynamika nie powala, dlatego że Coben wolał się skupić na miłosnych uniesieniach swoich bohaterów zamiast stawiać czoła zagadce. Pomimo tego, że „Chłopiec z lasu” nie podbił mojego serca, to uważam lekturę za udaną. Coben na samym końcu pozytywnie mnie zaskoczył, a to jest na duży plus, stąd ocena dobra.