Impreza sąsiedzka recenzja

"Impreza sąsiedzka" to thriller psychologiczny oparty o dramat rodzinny.

Zmęczona matka zostawiła w pokoju, przypiętą w wózku, dwuletnią córkę. Wydawało jej się, że dziecko jest bezpieczne, a ona w tym czasie zdąży zrobić kilka zaległych prac domowych. Gdy po piętnastu minutach powraca do pokoju, okazuje się, że Abi zginęła. Było kilka śladów, ale minął rok, a dziewczynka wciąż należy do grona zaginionych. Rodzina pogrążyła się w smutku, matka wpadła w depresję, a sąsiedzi odsunęli się od nich jak od trędowatych.

"Tra­ge­dia jest jak cho­ro­ba za­kaź­na. Lu­dzie cię uni­ka­ją. Nie chcą się za­ra­zić".

Pewnego dnia jedna z rodzin z sąsiedztwa, zaprosiła wszystkich mieszkańców ulicy, aby wraz z nimi świętowali radość z okazji zakończenia remontu w kuchni. Pogrążona w smutku Ava, po namowie przez męża, poszła na imprezę. W pewnym momencie jeden z uczestników "parapetówki", powiedział coś, co sprawiło, że sprawa zaginięcia została postawiona w innym świetle. Te słowa były impulsem, który doprowadził do zakończenia poszukiwań.

Początek książki, nie tylko przedstawia przerażające zdarzenie, ale przede wszystkim ukazuje zrozpaczoną matkę, jej smutek, ból, tęsknotę i nadzieję. To kilkadziesiąt stron obrazów traumatycznych przeżyć przerażonej matki żyjącej nadzieją.

Z czasem powieść zmienia swój charakter. Wciąż jest bardzo emocjonalny, jednak autorka więcej miejsca poświęca na rozwój wydarzeń. Akcja staje się bardziej powolna, więcej uwagi jest poświęcone na kreację bohaterów i ich wzajemnych złożonych relacji. To oni z czasem stają się ważnymi postaciami doprowadzającymi do rozwiązania zagadki.

Po połowie nagle akcja przyśpiesza i zmusza nasze uśpione szare komórki do pracy. To, czego się dowiadujemy zaskakuje i wywołuje niedowierzanie.

Fabuła powieści uderzyła w mój najczulszy punkt, bowiem zaginięcie dziecka jest dla matki niezwykle trudnym i traumatycznym przeżyciem. Większości z nas trudno nawet w najmniejszym stopniu wyobrazić sobie ból, jaki czuje kobieta, która nie wie co się dzieje z jej dzieckiem i czy go jeszcze kiedyś zobaczy. Po roku niepewności, jej stan emocjonalny jest już na granicy szaleństwa, gdyż każdego dnia wciąż na nowo przeżywa i roztrząsa zaginięcie, zastanawiając się co mogła zrobić inaczej, jednocześnie obwiniając się o wszystko. Te emocje niszczą ją, nie pozwalając iść do przodu.

Ta książka to emocjonalny rollercoaster, świetnie napisany i warty uwagi. Polecam.