Gdybym miała twoją twarz recenzja

Frances Cha "Gdybym miała twoją twarz",

Współczesna Korea Południowa, tak egzotyczny i odległy nam kulturowo kraj, wcale nie jest rajem na ziemi. Nieco przybliżył mi go Daniel Tudor w czytaniej niedawno książce będącej swego rodzaju przewodnikiem po współczesnym społeczeństwie koreańskim i jego problemach zaty "I ❤️ Korea" k-pop, kimchi i cała reszta. Wiedza, którą otrzymałam pozwoliła mi nieco inaczej spojrzeć na bohaterki książki.

Gyuri, Miho, Ara, Sujin i Wonna, pięć różnorodnych postaci kobiecych. Wychowane na prowincji, w biednych rodzinach, nie mające szans na kształcenie się w renomowanych szkołach, marzą o lepszym życiu w Seulu. Mimo dość zróżnicowanych profesji, które wykonują innego również, podejścia do życia, łączy je permanentny brak pieniędzy, perspektyw życiowych czy brak własnego kąta. Ich egzystencja skupia się raczej na "tu i teraz", a przyszłość traktowana jest w kategorii marzeń, nie planów. Przepustkę do lepszej przyszłości upatrują w idealnej urodzie, wpisaniu się w kanon piękna kreowany przez współczesne koreańskie społeczeństwo przy dużym współudziale chirurgów plastycznych. Dla urody zrobią i zniosą wszystko. Z niepohamowanego konsumpcjonizmu swoich obywateli zapewne najbardziej cieszy się kraj, napędzający między innymi w ten sposób swoją wysokorozwiniętą gospodarkę.

Długo zajęło mi tym razem połapanie się, nawet pomimo tytułowania rozdziałów imionami dziewczyn, która z bohaterek jest w danym momencie narratorką. Zadania nie ułatwiły mi również liczne retrospekcje dotyczące przeszłości kobiet ich wzajemnych relacji, relacji rodzinnych czy wreszcie relacji panujących pomiędzy nimi samymi. Musiałam dobrnąć do połowy książki, żeby w końcu poznać je wszystkie, zajrzeć w codzienne życie, dowiedzieć się, czego pragną.

Trudno jest zrozumieć i wytłumaczyć sobie sprzeczności w zachowaniu jednostki w społeczeństwie konsumpcyjnym. Można nie mieć nic, albo prawie nic, a mimo to zadłużyć się, żeby zrobić sobie kolejną operacje plastyczną, w nadziei na podniesienie w przyszłości statusu społecznego i jakości życia. Smutne jest takie życie, brutalny jest świat, który sami kreujemy. Ta książka, po przeczytaniu, pozostawia z wieloma pytaniami.