Przyjdę, gdy zaśniesz recenzja

Oj głupia ty, głupia ty… No właśnie. Głupia ja :)
Czy dacie wiarę, że przy tak obszernym dorobku pisarskim Agnieszki Lingas-Łoniewskiej to pierwsza jej książka jaką przeczytałam? Chwytliwy tytuł i mroczna okładka sprawiły, że sięgnęłam po pierwszą w życiu książkę Pani Agnieszki.
Zaczęłam wieczorem, skończyłam o 4:45. Książka mi się podobała. Ciekawy pomysł na fabułę. Do tego zwięźle i rzeczowo poprowadzona akcja, bez zbędnego słowotoku, bez durnego filozofowania. No po prostu fajna książka. Tylko, łyżkę dziegciu muszę dołożyć, jak na pisarkę, która jest nazywana „dilerką emocji” trochę mi tych emocji w tej książce zabrakło. Nie miałam poczucia, że wylewają się one z kart, przewodzą bohaterom i stanowią trzon fabuły. Były, owszem, ale nie przytłaczały.

Fabuła w pigułce: na skutek pewnych zdarzeń, nieprzypadkowych jak się później okazuje, los krzyżuje drogi psychopatycznego Szczepana i młodziutkiej studentki Igi. Silna fascynacja Igi dużo starszym facetem przeradza się w pierwszą, toksyczną miłość. Szczepan zręcznie manipuluje Igą sprawiając, że dziewczyna po prostu się od niego uzależnia. Jest w takim punkcie życia, że czuje się pogubiona i musi stawić czoła wielu trudnościom. A Szczepan wydaje się być mężczyzną idealnym. Troskliwy i zaangażowany. Wyrozumiały i podobnie jak Iga, poturbowany przez los. Mistyfikacja? Może. Z czasem Iga zaczyna dostrzegać rysy na tym pozornie idealnym wizerunku mężczyzny, który gra na najniższych ludzkich instynktach. Szybko zaczyna posiadać Igę całą. Jej umysł, uczucia, ciało. Gdy dziewczyna orientuje się o co chodzi jest już za późno. I wtedy pojawia się Filip… Idze opadają z oczu klapki, dostrzega prawdziwą twarz Szczepana i wówczas zaczyna się nierówna walka.

Przyznaję, że w wątku Szczepana i Sławka (brata Igi) od razu zorientowałam się o co chodzi, ale zakończenie całości wbiło mnie w fotel, a raczej w kanapę.

Jednego tylko nie rozumiem: Playlista na końcu i rozdziały ponazywane wykonawcami i tytułami utworów. Nie widzę z tym konotacji w tekście. Przyznaję, że zadałam sobie trud i zapoznałam się z tekstami większości z wymienionych piosenek i nie widzę ich odniesienia do treści rozdziałów.

Tak czy siak było dobrze. Podobało mi się i na pewno sięgnę po inne książki tej autorki.

Polecam.